Nifret edirdim ona. Nifret edirdim özüme! Nifret...!
"Ayaz ona ne edecek?" - sesim qırıq-qırıq çıxmışdı.
"Bilmirem" - dedi gerginlikle.
"En pisini de"
"Bilmirem, Suay, bilmirem! Bu gün seher öyrendik her şeyi. Oturub danışmağa vaxt olmadı. Adamlar senin getdiyi xeber verdi. Ayaz da seni axtarmağa getdi. Sonra sizi ele gördü" - dayandı - "O alçağı öldürse yeridi!" - dedi hirsle. Zorluqla ayağa qalxıb qarşısına keçdim.
"Öldürse?" - deye fısıldadım. Üzüme baxırdı elece. Susurdu!
"Susma! Öldürecek onu?!" - çaresizlikle qışqırdım.
"Bilmirem! Ne düşündüyünü bilmirem!" - o da qışqırdı. Başını elleri arasına alıb dönmeye başladı yeniden.
Titreyen elimi ağzıma basdırdım. Nece yeni qatil olacaqdı?! Sevdiyim adam mene göre qatil olacadı?! Yox! Yox!
Erşadın qolundan tutdum - "Yene zeng ele"
"Telefonu bağlıdı, Suay!"
"Hara gedeceyini nece bilmezsen axı?!". Allahım, deli olacaqdım! Bele gözel başlayan bir gün nece bu qeder berbad veziyyet almışdı?!
"Get tap! Axtar! Bir şey ele! Xahiş edirem, Erşad, bir şey ele. Yalvarıram..." - ağlayaraq dizlerim üstüne çökdü.
Qarşımda eyildi - "Ağlama. Gedirem yaxşı. Sen ağlama"
* * *
Gece saat bir idi. Neçe saat bu divanda ölü kimi oturub eyni nöqteye baxdığımı bele bilmirem. Ayazdan hele bir xeber yox idi. Erşad gedib axtarsa bele heç yerde tapa bilmemişdi. Göresen, ne etmişdi Senana? Yoxsa...Öldürmüşdü?
Qollarımı titreyen bedenime sardım. Düşüncesi bele tük ürpetici idi. Yox! Saatlarla 'o yumşaq qelbli biridi, esla ele bir şey etmez' deye düşünsem de bayaqkı menzere gelir gözlerim önüne. Vehşileşmiş Ayaz...
Qoluma toxunan elle bir anlıq ürkdüm
"Suay, nese isteyirsen?" - deye soruşdu Zöhre yumşaq sesle. Başımı iki yana salladım. Çevrildi ve otaqdan çıxdı.
Daha yarım saat keçmişdi. Bir terefde men, diger terefde Erşad sessiz keçen saniyeleri sayırdıq.
Men ne etmişdim bele? Yalan demişdim, gizletmişdim, susmuşdum...Ayaz bağışlamayacaqdı meni. Men özümü bele bağışlaya bilmezken. Belke bağışlamaması daha

<< 1 ... 103 104 [105] 106 107 ... 181 >>