yaxşı idi. Ancaq men onsuz ne ederdim? Nece de gülmeli veziyyetdi. Bu gün sehere qeder evlilik düşünceleri ile uçurdum, indi...
Qapının döyülme sesine dik atıldım yerimden. Bir an Erşadla bir-birimize çaşqınlıqla baxdıqdan sonra celd qapıya teref qaçdıq.
Zöhre qapını açan kimi Ayaz hiddetle içeri girdi. Ve...qaranlıq baxışlarının ilk hedefi de ele men oldum.
Onu görerken yaşadığım anlıq rahatlıq uçdu getdi ele hemin an. İndi qorxunu, heyecanı hiss edirdim. Qarşımdakı mene bu qeder mesafeli baxan adam meni seven Ayaz deyildi. O geceki Ayaz idi. Tük ürpetici...
Dabanlarını yere qezeble basdıraraq mene yaxınlaşdı ve sert terzde qolumdan tutdu. Ağrıya göre üzümü turşutsam da sesimi çıxarmadım.
"Ayaz qulaq as evvelce qıza" - dedi qapının qarşısında dayanan Erşad.
"Sen qarışma!" - Ayaz sert tonda dillenib pillekenlere doğru çekişdirmeye başladı meni. Canım yansa da sesimi çıxarmadan ona uyğunlaşmağa çalışdım. Çünki, günahkar idim!
Yuxarı qalxdıq. Otağın qapısını açıb içeri doğru iteledi meni. Tökezlesem de özümü ele alıb qarşısına keçdim.
"Üç aydı bir yerde işleyirmişsiz. Üç aydı, üç ay!" - üzüme doğru qışqırınca gözlerimi yumdum berk-berk. Sesi titretmişdi ruhumu.
"O gün bu evde Senanın harada olduğunu soruşmuşdun. Yadına gelir?" - dedi istehzayla - "Meni qoyun yerine qoymağın yadına gelir?!"
"Ayaz" - titreyen elimi ona doğru uzadınca bileyimden tutub sıxdı.

"Sen menim üçün ele bir yerde idin ki. Qüsursuz idin sen. Lekeli olan, günahkar ola men idim!" - başdan ayağa süzdü meni - "Bax, mene oxşamağa başladığından heç xeberim yox imiş". Sözleri içimi delik-deşik etmişdi. Ağlamamaq üçün dirensem de yaşlar süzülürdü elece gözlerimden.
Çenemden tutdu - "Ağlama! Birde qabağımda ağlama!"
"Qorxdum" - deyince gülümsedi.
"Neden qorxdun? Menden?" - eyhamla gülümsese bele gözlerinde inciklik var idi. Bir cavab vermedim.
"Bizi öldürmeye çalışan adamı öldürmeyimden qorxdun?"
"Men bilmirdim!"
"Düşmanım olduğunu bilirdin! Menden qisas almaq üçün

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 181 >>