sarsıldı. Nedi gülümseyirdi?!
"Hm...Saçların daha çox qırmızıdı, yoxsa yanaqların?" - istehza dolu sesine qarşı hirsle qarnına yumruğumu keçirdim. Yalandan ses çıxarsa bele uğurlu vuruş olmadığını bilirdim.
"Elin yaman ağırmış. Kime oxşadın bele?"
"Öküz Ayaza" - deyince gülüş sesi doldu otağa. Yene ritmi pozulmuşdu sol terefimin. Onun qalın sesi en gözel musiqi idi menim üçün.
"Öküz?" - dedi - "Buz torbasından sonra indi de öküz oldum?"
"Daha neler olduğunu bilsen..." - eyhamla uzatdım cümlenin sonunu. Üzümde gic gülümseme var idi. Onunla bele deyişmeyi nece de sevirdim. Ümumiyyetle, bu adamla olan her şeyi sevirdim men. Onu sevirdim...
"Bura gelende bele olacağını düşünmemişdim heç" - deye mırıldandım. Ondan bir ses gelmeyince yeniden davam etdim.
"Günahım yox idi, ancaq yenede qorxurdum. Ne bilim...Qorxurdum. Ele bilirdim yene dağıdıb töküb qulaq asmayacaqsan mene"
"O qorxduğun veziyyet idi?" -dedi zarafatyana - "Bir döymediyin qalmadı"
Başımı qaldırdım -"Ayaz, ciddiyem!"
Yeniden başımı dayadım sinesine. Barmaqlarını gezdirmeye başladı saçlarımda.
"Ne qeder güclü olduğundan xeberin yoxdu". Afallamışdım.
"Onu haradan çıxardın?" -çaşqınlıqla dillendim.
"Qorxsan da mene baş eymirsen. Sözüme qarşı gelirsen" - derin nefes çekdi içine.
"Qorxma menden, sevgilim. Qorxma..." -başıma yumşaq öpüş qondurdu. Gülümsedim. Qollarımı daha da sıx sarıdım ona.
Yene sessizliye qerq olmuşdu qaranlıq otaq. Beynimde dolaşan bezi suallar qoymurdu gözüme yuxu getsin. Tereddütde idim. İçimde verdiyim savaşdan sonra tuta bilmemişdim özümü.
"Ayaz" - ona seslendim.
"De" - deye fısıldayınca başımı azca qaldırdım üzünü görmek üçün.
"Deyecem, ancaq söz ver ki, esebleşmeyeceksen". Gözlerini çevirdi.
"Demeli, esebleşeceyim bir şey deyessen" - dedi bezginlikle.
"Söz ver, Ayaz!"
"Söz verirem ki, esebleşecem"
"Ayaz!" - hirsle dikeldim - "Onda demirem!" - çiyinlerimi çekib yeniden başımı sinesine dayadım.
Gülümsediyini hiss etdim - "Yaxşı, gözelim, de".

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 181 >>