Başımı azca qaldırdım.
"Bax, esebleşmeyeceksen ha!" - dedim xeberdar edercesine. Cavab vermedi. Tedirginlikle baxdım gözlerine.
"De, Qırmızı, gözleyirem" - dedi gülümseyerek. Ah, dediyimi eşitdikden sonra bele gülümsemeyecekdi...
"Senan..." - dediyim an ele bir baxdı ki, mene. Anındaca gerilmişdi ellerim altındakı bedeni. Celd dikeldim.
"Xahiş edirem, qulaq as evvelce" - dedim ona macal vermeden. Bir söz demedi, ancaq qaranlıqda parlayan gözleri yavaş-yavaş ürkütücü hal alırdı.
"Senana ne olacaq? Yeni, ona ne edessen?" - dedim bir nefese.
"Bele şeylere beynini yorma sen" - quru sesle dillenib yeniden basdırdı meni sinesine. İstediyim cavab deyildi bu!
Başımı azca qaldırıb gözlerine baxdım.
"Ayaz, xahiş edirem polise ver onu" - yalvarır tonda dillendim.
"Qarışma sen"
"Axı, Ayaz"
"Yat!" - başımı sinesine basdırıb gözlerini qapadı. Off! Ters adam! Nefesimi sesli buraxdım. Bunun bele olacağını bilmeli idim! Ancaq menim de haqqım var idi bezi şeyleri bilmeye. Axı evlenirdik. Bu düzgün deyildi! En azından menle elaqeli olan şeyleri bölüşmeli idi menimle!
Yavaşca enib qalxan sinesi yuxuya getdiyini xeber verirdi. Azca başımı qaldırdım. Gözleri qapalı idi.
Qalxmaq isteyeceyim an gözlerini açdı.
"Ne oldu?" - dedi narahatlıqla.
"Heçne, yat sen" - deyib dikeldim yataqda. Ne olubmuş! Sanki bilmirdi!
Yataqdan enib onu arxamda buraxaraq otaqdan çıxdım. Dehlizde yanan zeif işıq gözlerimi qamaşdırsa da gözlerimi ovuşduraraq pilekenlerle aşağı endim.
Ele sessiz idi ki ev. Atdığım her addım eks-seda verirdi geniş dehlizde. Kimse yox idi. Sadece, Ayaz ve men. Eynimdeki, bedenime böyük olan Ayazın sport şalvarının belini sıxsam da her an eynimde düşecek kimi idi. Ayaqlarımı yere sürterek metbexe keçdim. Acı qehveye ehtiyacım var idi. Olmayan yuxumu qaçırtsa bele içmeli idim mütleq.
Sonda, qehve fincanımı elime alıb qonaq otağına keçdim. Geniş otağı işıqlandıran ocaq başına keçdim. Döşemede eyleşib küreyimi rahat kreslonun oturacağına söykedim.

<< 1 ... 114 115 [116] 117 118 ... 181 >>