yaşatdığı heçneyi unutmadım men. Nefes aldığına şükür etsin" - dedim. Üzündeki çaşqınlıqdan doğan gülüşle her iki eli ile üzümü qavradı.
"Bu da menim qadınım" - deyib alnımdan öpdü sonra hemin yere öz alnını dayadı.
Üzümü qavrayan ellerinden tutdum - "Ancaq, Ayaz, onu polise vermeyini isteyirem" - ağzını açacağı an celd elimi dodaqlarına basdırdım.
"Xahiş edirem, heyatımızdan çıxsın artıq. Yoruldum, Ayaz. Daha kiminlese savaşmaqdan yoruldum. Ver polise cezasını çeksin. Uzaq olsun bütün pisliyi bizden". Bir söz demedi.
"Yalvarıram, Ayaz". Nefesini buraxıb azca geriye getdi. Gözlenti dolu baxışlarımı bir an ayırmırdım ondan. Etrafda gezen baxışlarını axır ki mene çevire bilmişdi.
"Yaxşı" - sesi eşidilmeyecek derecede olsa da qulaqlarımı kar etmeye kifayet idi menim. Bu defe çaşqınlıqla gülümseyen men idim. Vaxt itirmeden qollarımı boynuna doladım.
"Seni sevirem" - dedim ve axmaq üçün çırpınan göz yaşlarımı serbest buraxdım. İçimdeki sevinc hissi o qeder böyük idi ki. İçime nece yerleşdireceyimi bele bilmirdim. Axı öyreşmemişdim men buna.
"Seni sevirem" -bir daha tekrarladım titrek sesimle. Qollarımdan tutub meni özünden uzaqlaşdırdı.
Qaşlarını çatdı - "Bu deqiqe ağlamağı kesmesen sözümü geri alacam" - sesi sert olsa da üzündeki ifade onun tam eksi idi. Baş barmağı ile tek-tek sildi yanağımdan süzülen yaşları.
"Sen ağlayanda dünyam durur menim". Ele o an da menim dünyam durmuşdu. Heç hazırlıqlı olmadığım anlarda vururdu bu sözlerle meni. Biri de bu adamı polise versin, yoxsa qatilim olacaqdı bu sözlerle menim.
* * *
Gözlerimi açdığımda gece sarmaşıq kimi dolandığım adam yox idi yanımda. Celd yerimde dikelib otaqda gezdirdim nezerlerimi. Yox idi. Yataqdan enib hamam otağına keçdim. El-üzümü yuduqdan sonra Ayazı görmek ümidi ile otaqdan çıxıb aşağı endim.
İlk olaraq metbexe girdim. Zöhre yene iş başında idi. Meni görmemişdi.
"Zöhre, Ayazı görmüsen?" - sesime qarşı arxaya çevrildi.
"Salam, Suay. Ayaz bey çıxdı" - dedi gülümseyerek.
"Hara

<< 1 ... 116 117 [118] 119 120 ... 181 >>