çalışırdım bütün bu olanları. Saatlar önce bu anın ne vaxt baş vereceyini soruşmuşdum ondan ve indi hemin anda idik.
Elimi ağzıma basdırdım. Göz yaşlarımı tuta bilmirdim. Eslinde, heçne xeyal etdiyim kimi deyildi. Meselen, eynimde günlerle axtarıb tapacağım gelinlik evezine düz beyaz don var idi. Başımda yerlere qeder sürünen fata evezine qara bant keçirilmişdi gözlerime. Ne bir xınayaxdı, ne bir xonça...Ancaq xoşbext idim. Xeyal etdiyim kimi olmasa bele istediyim kimi olmuşdu. Deniz, sevdiyim adam ve men...
"Ayaz..." - cümlenin sonunu getire bilmemişdim. Meni qolları arasına almışdı ele o andaca.
"Ştt...Bir şey deme" - qayğı dolu sesle dillendi. Bir terefden de saçıma sığal çekirdi.
Özümü ele alıb geriye çekildim. Buğlanmış gözlerimi bir daha etrafda gezdirdim. Her kes sevgi dolu gözlerle bizi izleyirdi. Yeniden Ayaza döndüm. Ne deyeceyimi, nece hereket edeceyimi bilmirdim. Üzümü qavradı.
"Bundan sonra qalan heyatını bu qeddar, ancaq seni çox seven adamla keçirmeye razısan?" - deye mırıldandı. Gözlerimden yaşlar süzülerken başımı salladım.
"Razıyam, Ayaz! Razıyam!"
Gülümsedi - "Onda gel" - elimden tutub bizi gözleyen insanların içinde doğru irelilemeye başladıq. Helede olanlara inana bilmezken, sadece Ayazın addımlarına uyğunlaşmağa çalışırdım. Geniş masa qarşısında dayandıq. Masanın üzerindeki süfre ile stulların rengi diqqetimi çekdi. Digerleri kimi qara rengli idi. Stulların kenarları qırmızı lentle bezedilmişdi ve masa üzerinde dibçekde qırmızı gül var idi.
Ayaza döndüm - "Qara-qırmızı?" - deye soruşdum. Burada her şey bu iki rengin ahengine bürünmüşdü.
"Bizim kimi. Qara-qırmızı" - dedi cavab olaraq. Bizim kimi...İkimizin rengi...
Ve...hemin an baş vermişdi. Ayazla imzaları atmışdıq. Artıq bir ömür boyu heyatlarımızı birleşdirmişdik. İçimdeki sevinci sadece gülümseyerek çöle vura bilirdim. Eslinde menden olsa deli kimi reqs ederdim ortalıqda. Saçlarımı dağıdardım, qışqırardım...Beş-on neferlik sadece tanış insanlardan ibaret olan devetliler

<< 1 ... 123 124 [125] 126 127 ... 181 >>