başladım. Ve, sonda yatağa çatmışdıq. Geri çekildi. İkimizde nefes-nefese idik. Bir neçe saniye gözlerime baxdı elece, sonra elini atıb paltarın arxadakı ilk düymesini açdı. Ve, birini daha. Nefesimi tutdum. Birini daha açdı. Arzu dolu gözlerini bir an olsun menden ayırmazken saxlamaq istemedim onu. Artıq toxunuşunu küreyimde hiss edirdim. O gece canlandı beynimde. Sıxdım özümü. Alt dodağımın titrediyimi hiss edirdim. Son düymeni de açdı. Paltarın qollarını azca kenara çekince eynimde asılı qalan don ayağımın dibine sürüşdü. Artıq sadece alt paltarlarımla durmuşdum onun qarşısında. Meni başdan ayağa süzen baxışları sehrlenmiş kimi idi.
"Qüsursuzsan" - sesi heyranlıq dolu idi. Yanan göz bebeklerimi berk-berk yumub açdım. Tutmalı idim özümü. Keçib getmiş lenet geceni bu gece ile bir tuta bilmezdim!
Eyilib qulağımla saçımın birleşdiyi yere yumşaq öpüş qondurdu. Ürperdim.
"Menimsen..." - qulağımdan başlayaraq çeneme doğru öpüşler sıraladı.
"Menim qadınım" - fısıldadı.
Sonra alt dodağımı dişledi. Bir anlıq sızıltıyla yavaşca inledim. Dodaqlarım üstündeki dodaqları qıvrıldı yana doğru. Bu deqiqe en az onun meni istediyi qeder isteyirdim onu, ancaq...
Elini qaldırıb mene toxunmaq isteyince bir an özümden asılı olmadan ürkerek geriye getdim. Eli havada qaldı. Zibil! Her şeyi mehv etmişdim!
"A...Ayaz!" - dedim telaşla - "Bağışla, Ayaz, korladım her şeyi!". Bir damla yaş süzüldü gözümden. Allah belamı versin menim! Üzümü qavradı.
"Ştt...Her şey yaxşıdı" - baş barmağı ile yox etdi yanağımdan süzülen yaşı. Alnımdan öpdü.
"Ağlamaq yoxdu demişdim" - dedi - "Senin bir günahın yoxdu. Bunun tek sebebkarı menem. Eybiyox, gözelim. Seni son nefesime qeder gözleyerem, menim gözel arvadım". Gülümseyirdi, ancaq bilirdim. Qırmışdım qelbini!
"Axı, Ayaz" - söz tapa bilmirdim. Davam etmesini isteyecek gücü de tapmırdım özümde.
"Bir şey deme"
Meni qucağına aldı. Yatağın üstündeki ipek örtüyü çekib meni uzatdı sonra özü de üzerindeki pencekle köyneyi çıxarıb yanıma uzandı.

<< 1 ... 126 127 [128] 129 130 ... 181 >>