Amerika turuna çıxmışdıq Ayazla birlikde.
Gözüm Ayazın barmağındakı üzüye sataşdı. İri eli menim aldığım sade qızıl üzükle bezenmişdi. Menim olduğunu, mene aid olduğunu bildiren üzük...Ona hemin üzüyü taxdığım an canlandı gözlerim önünde.
Evliliyimizin üstünden sadece iki gün keçmişdi. Yeni bir sehere son iki gün kimi Ayazla birlikde oyanmışdım. Bir neçe deqiqe onu izlemişdim elece. Qayğısızca yatırken kiçik oğlan uşaqlarını xatırladırdı mene. Menim adamım...Yalnız mene aid olan adam. Qara saçları dağılmış, dodaqları her zamankı kimi azca ireli idi. Bir an eyilib o hecmli dodaqlardan öpmek istesem de bu isteyi zorla öz içimde basdırdım. Bir qadın olaraq ona ehtiyacı olanı vermezken onu bele oyandırmağa haqqım yox idi. Onu isteyirdim, ancaq mene toxununca o geceni xatırlayırdım. Bu hal her yaşananda ikimizde mehv olurduq. Meni teselli edirdi, gözleyeceyini deyirdi, ancaq hara qeder...Onu xoşbext etmeyi bacarmazken daha ne qeder buna dayanardı ki. Onu itirmekden çox qorxurdum...
Sonra Ayaz oyanmışdı. O hazırlaşıb işe gederken meni de şirkete buraxmışdı. Zahidovlardan ayrılacağım üçün işleri yoluna qoyub Zaur beye tehvil vermeye hazırlaşırdım. Ne de olsa her şeyi dağınıq qoyub gede bilmezdim. Ayaza göre ise çoxdan dağınıq qoymalı idim. Her neyse. İş çıxışı eve getmemişden evvel qızıl dükanına baş çekmeye qerar vermişdim. Ayazın barmağında hele de mene aid olduğunu gösteren bir nişane yox idi. Mene zeng edib iş çıxışı meni götüreceyini dese de ona başqa işlerimin olduğunu demişdim. Tebii ki, sual ateşine tutmuşdu meni. Menim gerin adamım...Ancaq onu yola getire bilmişdim sonda. İstediyim üzüyü tapmaq elede çetin olmamışdı. Sade qızıl üzük almışdım. Ancaq deyerliliyini ortaya çıxaracaq içine yazının yazılması tam bir saat vaxtımı almışdı.
Üzük hazır olunca hem anlamasın, hem de ferqlilik olsun deye üzüyü kiçik, rengli pakete qoydurmuşdum. Taksiden enib eve doğru addımlayarken içeri elinde silah meni gözlediyini bilirdim. Ve elede olmuşdu. Qapını açan kimi sual

<< 1 ... 128 129 [130] 131 132 ... 181 >>