ateşine tutmuşdu meni.
"Neçe saatdı haradasan? Ne işin var idi?". Onun gerginliyinin eksine men çox rahat idim. Çantamı kenardakı çekmeceye qoyub penceyimi çıxardım.
"Suay, seninleyem!". Ah, qezeblenmişdi. Gülümseyerek ona döndüm.
"Sebr ele, sevgilim" - deyib pillekenlerle yuxarı qalxıb otağa girdim. O da arxamca geldi.
"Bu da ne demekdi?! Sual verdim sene! Neçe saatdı ne işin var idi?!". Off!!! Çox sebrsiz adam idi! Sonda, teslim bayrağımı qaldırıb ona döndüm.
"Biraz dözsen olmurda, he?"
"Olmur! Cavab ver!"
Cibimdeki paketi çıxardım. Qaşlarını çatmış sual dolu gözlerle mene baxırdı. Ona uzatdım.
"Aç". Bir söz demeden paketi elimden aldı. Mene şübhe dolu qısa baxış atıb paketi açdı. Üzüyü çıxardı içinden. İri barmaqları arasında tutduğu üzükden baxışlarını ayırıb mene döndü. Sual dolu deyil, teeccüb dolu baxırdı indi. Bir de çaşqınlıqdan doğan cüzi gülüş var idi dodaqlarında.
"Bu?" - deye fısıldadı. Başımı salladım.
"Senindi" - dedim heyecanla - "Barmağını boş görüb heveslenmesinler. Her kes menim oldunu bilsin". Dişlerini göstererek gülümsedi. Yanağında yaranan hemin oyuğa baxaraq iç çekdim. Gülümserken yeniden gözlerini barmaqları arasında dönderdiyi üzüye endirdi. Qaşlarını çatdı. Gözlerini qıyıb üzüyün içinde yazılanı oxudu. Yene mene döndü. Bu defe gözleri parlayırdı.
"Qara-qırmızı?" - dedi emin olmaq istercesine. Gülümsedim.
"Bizim kimi. Qara-qırmızı" - dedim onun iki gün evvelki sözlerini oğurlayaraq. Mene doğru bir addım daha atdı. Ellerimi elleri arasına alıb dodaqlarına götürdü. Uzun-uzun öpdükden sonra gözlerime baxdı.
"Sen menim en deyerli varlığımsan" - deye fısıldadı. Sesi o qeder semimi idi ki. İçimde bir şeyler ürperdi. Elindeki üzüyü mene uzatdı.
"Gözel arvadım taxsın üzüyü. Yoxsa başqa qadınlara yem ola bilerem her an" - deyince sert baxış atdım ona. Celd elindeki üzüyü götürüb barmağına keçirdim hirsle. Öküz adam!
Dabanlarımı yere döyerek otaqdan çıxmaq isteyerken çiyinlerimden tutub meni özüne dönderdi.
"Seni

<< 1 ... 129 130 [131] 132 133 ... 181 >>