Heysiz hiss edirdim özümü. Sanki dünyanın işini gördürmüşdüler mene. Hetta bir neçe defe Ayazla tura çıxdığımızda mene göre yarımçıq geri qayıtmışdıq. Axır zamanlar tez yorulurdum.
Oyandığımda hava alatoranlıq idi. Yatağın yanındakı çekmecenin üzerine qoyduğum saata baxdım. Saat 20:00'u gösterirdi. Artıq yaz ayı olduğu üçün hava gec qaralırdı. Üstümdeki nazik adyalı kenara atıb ayağa qalxdım. El-üzüme su çekdikden sonra otaqdan çıxıb aşağı düşdüm. Etraf sessiz idi. Metbexe keçdim. Zöhre bar stulunda eyleşmiş, elindeki telefona baxaraq gülümseyirdi. Meni hiss etmediyi üçün boğazımdan boğuq ses çıxardım. Celd başını qaldırıb çaşqınlıqla mene baxdı. Telefonu masaya qoyub qarşıma keçdi.
"Men, gedecekdim. Ayaz bey gelmediyi üçün seni tek qoymaq istemedim" - dedi bir nefese. Üzünde pert olmuş ifade var idi.
Minnetle gülümsedim - "Çox sağol" - deyib masa arxasında eyleşdim.
Elimle stulu gösterdim - "Otur, biraz söhbet edek". Stulu çekib eyleşdi.
"Deyesen, her şey yaxşıdı" - deye soruşunca qaşlarını çatdı. Gözlerimle telefonu işare etdim. Yanaqları qızardı.
"Yaxşıdı" - çekinerek dillendi.
"Lap yaxşı. Sene başqa deyeceklerim var". Çiyinlerimi dikleşdirdim.
"Bilirsen, men özüm tek yaşamışam. Yeni, nenemden sonra. Yemek bişirmeyi de ev işlerini de bacarıram. İndi, bilmirem, yeniden işlemeye başlasam yeqin ki, evin temizliyini çatdırmayacam. Ona göre seninle bele danışaq. Sen heftede iki defe evin temizliyi üçün gelersen" - gerildiyini hiss edince yanlış anlamasından qorxaraq celd söze atıldım.
"Narahat olma, eyni maaşı alacaqsan" - deyince hiss olunacaq derecede rahatladı. Meqsedim onu işinden etmek deyildi. Hem, az iş görüb eyni maaşı alacaqdı. Men, sadece evde başqa birinin olmasını istemirdim. Özümü tanıyandan nenemle yalnız ikimiz yaşamışdıq. İndide Ayazla baş-başa olmaq isteyirdim.
"Hem, bele özüne de vaxt ayırarsan". Anlayışla gülümsedi.
"Men işimden narazı deyildim. Yenede çox sağol. Sen yaxşı insansan, Suay". Bu defe utanmaq sırası mende idi. Ne

<< 1 ... 135 136 [137] 138 139 ... 181 >>