etmişdim ki. Men yalnız özümü düşünmüşdüm.
Zöhre getdikden sonra Ayaza zeng etdim. Helede eve gelmemişdi. İki çalışda açdı.
"Qırmızı"
"Ayaz, haradasan?"
"Yoldayam, gözelim, gelirem"
"Yaxşı. Gözleyirem"
"Yaxşısan? Nese olub" - sesi tedirgin idi.
"Yox, sadece bilmek istedim"
"Arvadım darıxıb menim üçün?". Ah, tipik Ayaz!
"Gözleyirem!" - deyib telefonu bağladım.
Yarım saat olmamış qapının zengi doldu boş eve. Ayaz idi! Qapını açınca yorğun Ayaz qarşıladı meni. Ayaq üste gücle dururdu sanki.
"Xoş geldin, sevgilim"
"Bilmirem, bal ayına geden biz idik yoxsa Sender!" - deyinerek içeri girdi - "Bir iş tapşırdıq özü kimi baş-ayaq edib her şeyi!". Çıxardığı penceyini çekmeceden asdım.
Bir terefden köyneyinin düymelerini açarken qonaq otağına doğru ireliledi. Arxasınca getdim.
"O qeder berbaddı?". Özünü divana atıb elini saçlarından keçirdi
"Özüde nece" - dedi astaca fısıldayaraq. Yorğunluğu üz cizgilerinden oxunurdu. Göz altları batmışdı. Yanaqlarını şişirib sonra havanı sesli şekilde buraxdı. Başını geriye atıb divanın başlığına dayadı. Onu bele görmek incidirdi meni.
Yanında eyleşdim - "Her şey düzelecek, sevgilim, narahat olma sen. Hem, sabahdan men de senle gelerem. Hell ederik" - dedim onu casaretlendirmek istercesine. Qapalı göz qapaqlarını aralayıb mene baxdı gülümseyerek. Bir qolunu mene sarıb özüne çekdi.
"Senin varlığın mene besdi" - deye mırıldandı - "Hem, sen teksen? Zöhre hanı?". Üzünü görmek üçün başımı azca qaldırdım.
"Getdi. Artıq her gün gelmeyecek"
Qaşlarını çatdı - "Niye?"
"Men ele istedim. Evde başqa birinin olmasını istemirem"
"Bes" - dayandı - "ev işleri?"
"Men varam, Ayaz. Yemek bişire bilerem. Zöhre, ancaq heftede iki defe temizlik üçün gelecek"
Qaşları havalandı - "He, yeni evin xanımı menem deyirsen" - dedi eyhamla.
"He, ele deyirem. Nese sözün var?"
"Yox, gözelim" - biclikle gülümsedi - "Esas odu menim yemeyim vaxtında hazır olsun. Gerisine qarışmıram". Dikelib dehşetle gözlerimi ona dikdim.

<< 1 ... 136 137 [138] 139 140 ... 181 >>