Elbette, bilirdim.
"Senin günahın deyil. Birden oldu". Özünü günahkar hiss etmesini istemirdim. Yoxsa bütün gece yuxu getmezdi gözüne. Bilirem...
"Onda niye?" - azca eyildi üzümü görmek üçün - "Men evde olmayanda nese olub?"
"Yox"
Qaşlarını çatdı - "Bes ne? Qorxutma meni" - dedi sert sesle. Başımı sinesine basdırdım.
"Qayıtmaq istemirdim" - deyince üzümü qavrayıb özüne çevirdi. Üzünde çaşqınlıq dolu gülümseme var idi.
"Sen, ona göre?" - gülümsedi - "İşleri hell edim yene gederik, gözelim. Teki sen iste" - alnımdan öpdü.
"Bir de bele şeylere göre özünü darıxdırma. Yaxşı?" - o gülümseyince men de gülümsedim.
"Yaxşı"
Üzerime eyildi. Eli ile üzümü qavrarken baş barmağını alt dodağıma sürtdü.
"Sene neyin yaxşı geleceyini bilirem men" - fısıldadı ve dodaqlarıma yapışdı. Anındaca istekli öpüşüne qarşılıq vermeye başladım. Yox! Yox! Bu adam, heqiqeten, mene neyin yaxşı geleceyini bilirdi!
Seher Ayazla birlikde hazırlaşıb şirkete yola düşmüşdük. Ne qeder evde qalıb dincelmeyimi dese de razı olmamışdım. Bu işlerde tecrübem var idi. Elimden geldiyince ona kömek edecekdim, çünki bir daha Ayazı dünenki qeder yorğun görmek istemirdim.
Avtomobilde, şirket yolunda irelileyerken, Ayaz sükan arxasında men de yanında eyleşmişdim. Dünenkinden daha yaxşı hiss edirdim özümü.
"Emine xala seher zeng etmişdi" - sesim salondakı hezin musiqinin sesini basdırmışdı. O an Ayaz ele bir baxış atdı ki mene. Şübhe dolu.
"Ne? Niye ele baxdın? " - dedim. O baxışın bir sebebi olmalı idi.
"Heç. Ne dedi?" - vecsiz görünmeye çalışırdı, ancaq onun da diqqetini çekmişdi.
"Qayıtdığımız üçün hal-ehval tutmaq isteyib"
"Sender!" - deye mırıldandı dişlerinin arasından. Ah, bilirdim!
"Geldiyimizi senin xeber vermeyin daha yaxşı olardı". Qısa, ancaq ürkütücü baxış atdı mene.
"Ele baxma mene. Saymamazlıq kimi çıxdı bu. Senin xeber vermediyini bilseydim özüm zeng ederdim"
"Sen qarışma!" - dedi her zamankı kimi. Ne vaxt bu söhbet açılsa ancaq sen qarışma deyir. Haradasa Arif

<< 1 ... 138 139 [140] 141 142 ... 181 >>