ki?". Gülümseyerek başını salladı tesdiqleyecek terzde.

"Elbette mümkündü, ancaq" - işare barmağını sol terefine basdırdı - "O da bura ile elaqelidi. Yalnız buranın xatirine sebebsizce bağışlayarsan". Ele gözel danışırdı ki...Ancaq sadece danışması gözel idi bütün bunların...Menim nifretim o qeder güclü idi ki, sol terefi hiss etmirdim bele.

"Bes qürur? Bize öz menliyimizi qorumaqda kömek eden qüruru nece edek bes? Yalnız qelbi dinlemek qüruru yox saymaq deyilmi?". Yeniden dodaqaltı gülümsedi.

"Bizim oğlan seni yaman incidibmiş". Bu cavabı gözlemirdim...Başımı aşağı saldım elece. İncitmek nedir ki. Öldürdü meni. Hisslerimi, duyğularımı...!

"Qızım, bükme boynunu yaralı quş kimi". Merhemet dolu sesi içimi titredirdi. Sanki nenem seslenirdi mene...

"Eger bura ile" - işare barmağını gichanına basdırdı - "bura" - bu defe üreyine basdırdı - "birdirse, onda qürur sadece seni yorar. Başqa da heçne". Anlamıram...Onda her kes qürursuz olsun! Heç kes yorulmaz onda...

"Qüruru ezib keçmek asan deyil" - elini qaldırıb saçıma sığal çekdi.

"Asan olmadığını demedim ki, hetta en çetinidi. Ancaq onu keçsen her şey daha asan olacaq. Yox, eger qürurunla hereket etsen onda çox yorulacaqsan, gözel qızım. Taqetden düşeceksen. Sonra peşman olub geriye dönmek isteyeceksen, alınmayacaq. Çünki bedenin, ruhun çoxdan gücsüz düşmüş olacaq".

Üzümü ovuşdurdum ellerimle. Her şey daha da çıxmaza gedirdi. O qeder çetindi ki...Ayazı bağışlamaq...Düşünmesi bele qanımı dondurur! Off! Sanki bu gün bütün yaşıl işıqlar Ayaza doğru yanır.

"Çetindi, Kamil dayı, çox çetindi" - ovucum içine doğru mırıldandım.

"Ancaq imkansız deyil. Sen bir düşün menim dediklerimi"

Kamil dayı ile derleşdiyimiz saatlardan sonra oradan ayrıldım. Düşüncelerim o qeder qarmaqarışıq idi ki...Bütün hisslerim, duyğularım, mentiqim, ağlım, qürurum hamısı bir-birine deymişdi. Belke bir çare olar deye Nerminin yanına gelmişdim. Bilirdim...Sonda qerar verecek olan men idim, ancaq Ayazın

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 181 >>