artıq bizim şirketimiz idi. Yanımdakı adam menim heyat yoldaşım idi. Menim erim. Menim!
"Danışıb vaxt itiririk. Çox işimiz var,
Ayaz"
Gülümsedi - "Menim qadınım" - dodaqlarıma qısa öpüş qondurub geri çekildi. Etrafa göz gezdirdim. Oh...Kimse görmemişdi. Celd otağa daxil oldum. Beynime hücum etmekde olan yaşanmışları geri iteleyib yox saydım. Arxamca Ayaz da içeri daxil olmuşdu. Masaya yaxınlaşıb senedleri elime aldım.
"Bunlardı?" - deye soruşdum vereqleri bir-bir çevirerken. Penceyini masanın yanındakı taxta asılqandan asıb yanıma geldi.
"Tek, bunlar olsa ne var ki..." - cümlenin sonunu ele bir uzatdı ki. Dehşetle gözlerimi ona dikdim.
"Dünen soruşanda bu qeder berbad olacağını düşünmemişdim"
"Görürem indiden gözünüz qorxdu, Suay xanım". Arxadan qollarını belime sardı.
"Tekce menim?" - dedim eyhamla - "Bunlar heç bitene oxşamır". Yeniden vereqleri çevirmeye başladım.
"Ac qalmaq istemirikse bitirmeliyik" - qulağıma doğru fısıldadı. Qolları arasında ona döndüm.
Gözlerimi qıydım - "Menim evvelce bir fikrim var" - gizli bir şeyden danışırmış kimi fısıldadım.
"Evvelce Senderi öldürmeliyik". Gülümsedi.
"O işi çoxdan hell etmişem" - dedi fexrle. Ah, kim bilir neler etmişdi ona. Düşünmesi bele tük ürpetici idi.
"Ne oldu? Susdun" - burnunu burnuma sürtdü.
"O işi nece hell etdiyini düşünürdüm". Dodaqlarımdan öpüb geri çekildi.
"Ele şeylere beynini yorma sen" - bir daha öpdü. Bu adam ne edirdi bele?! Qolları arasında azca geriye getdim
"İşler bizi gözleyir". Qulağımın altından öpdü.
"Biraz daha gözlesin" - boynumdan öpdü. Artıq belimdeki elleri de sakit durmurdu. İndi ona direnmeseydim daha direne bilmeyecekdi.
"Şirketdeyik! Sakit dur!" - geri gedince qaşlarını çatdı. Oyuncağı elinden alınmış uşaq kimi baxırdı.
"Bizim şirketimizde!" - deye vurğuladı. Bir daha öpmek isteyince qollarından çıxdım.
"İşlerimiz çoxdu" - masaya yaxınlaşıb diger senedi elime aldım. Qezebli baxışlarla bir neçe saniye elece mene baxdıqdan sonra nefesini sesli

<< 1 ... 140 141 [142] 143 144 ... 181 >>