buraxdı.
"Yaxşı" - masa arxasına keçdi. Senedlere dikdiyim baxışlarımı qısa anlıq ona çevirdim. O da hansısa senedi inceleyirdi. Kefi qaçmış kimi idi.
"Evvelki otağım boşdu, yoxsa..."
"Niye soruşursan?" - dedi gözlerini bir an olsun senedlerden ayırmadan.
"Orada da işleye bilerem. Ona göre"
Sonda mene baxmışdı - "İşle burada. Gözümün qabağında ol" - yeniden senedlere endirdi baxışlarını. Sesi mesafeli idi. Ne, indi bele olacaqdıq? Bir müddet ona baxdım elece. Ters adam! Baxışlarımı üzerinde hiss edirdi, ancaq gözlerini bir an olsun qaldırmırdı. Niye anlamırdı axı menim de hisselerim var. Bir yerden sonra men de özüme hakim olmaya bilerem. Off, sevgilim! Sonda, teslim olub geriye çevrildim. Divanda eyleşdim. Senedi kiçik, şüşe masa üstüne yerleşdirib diqqetimi işe vermeye çalışdım.
Böyük seylerden sonra axır ki, ortalıqda tökülüb qalan layiheler üçün yeni tikinti şirketi tapa bilmişdim. Bu qeder çetin olacağını heç düşünmezdim. Heresi bir behane getirirdi. Ne imiş, ilin ortasıdı. Ne imiş, veziyyet yaxşı deyil, tikilmeye başlayanlar bele yarımçıq qalıb. Bu qeder köklü bir şirketle iş görmek isteyen o qeder kasad idi ki. Sen deme menim işim nece asan imiş. Çekirdim ve tehvil verirdim. Gerisi meni heç maraqlandırmırdı.
Dehlizde Senderi görünce katibeye son telimatları da verib arxasınca getdim.
"Sender!" - deye onu sesledim. Dayanıb arxasına döndü.
"Ooo gözellik, xoş gelmisen" - meni qolları arasına aldı. Geri çekilib bir qaşımı havaya qaldırdım.
"Xoş gelmişdim, ancaq sayende heç xoş görmedim" - dedim eyhamla. Ağzını büzüb gicgahını qaşıdı işare barmağı ile.
"Şey" - dedi - "Off, gözellik, men ancaq pulu nece yaxşı yemeyi bilirem. Nece qazanmaq qismi ile, ancaq Ayaz meşğul olub" - sesinde ne bir teessüf var idi, ne bir peşmançılıq.
"Bacara bilmediyini zeng edib xeber vere bilerdin"
"Onda da qayıdıb gelecekdiniz. Sizin bu bir ay ehtiyacınız var idi". Gözlerimi süzdüm.
"Sayende bir ay burnumuzdan geldi. Biz sene etibar etmişdik!". Vecsiz halı

<< 1 ... 141 142 [143] 144 145 ... 181 >>