Gülümsedi - "Bilirem. Bilirem. Onsuzda Ayaz bir tek men sevir. Ne atamızı sevir, ne de anamı - eli ile özünü gösterdi - "Ancaq axmaq ögey qardaşını sevir". Acı qehveden bir qurtum daha aldı.

"Ele düşünme. Seni de sevir ailenide"

İstehzahla gülümsedi - "Aile?" - dedi - "Biz aile ola bilmedik ki, heç. Atam ona ata ola bilmedi. Anam ona ana ola bilmedi. Men ona qardaş ola bilmedim. Sonra olmağa çalışmaq isteyende de heç birimizi qebul etmedi. Ancaq yenede o meni sevdi. Niyese artıq..."

"Senin onun qardaşısan. Sevmeyi üçün bir sebeb lazım deyil ki"

Başını salladı - "Düzdü, başına oyun açan balaca qardaş" - qehveden bir qurtum daha alıb elinin tersi ile ağzını sildi.

"Bilirsen, o heç indiye qeder menim başıma sığal çekmeyib . Meni qucaqladığı günler bele barmaq hesabıdı. 'Aferin qardaşıma' demeyib heç. Çünki ona ancaq problem getirmişem. Gecenin bir vaxtı defelerce içkili maşın sürmüşem. Maşın vurmuşam. Hamısında kömeyime Ayaz gelib. Qehreman qardaşım gelib kiçik avara qardaşını xilas edib. Ne gözel qehremanlıq" - son sözleri eylenir tonda vurğulasa da gözlerinde keder var idi.

"Bu gün de çıxmışam qabağına pul teleb edirem ondan" - mene doğru eyildi masa üzerinden - "Buyam men. Bu qeder üzsüzem!"

"Bunları Ayazla danışmısan heç?"

Qaşları havalandı - "Ayazla danışmaq?" - dedi istehzahla.

"Onunla danışmağı bir sen bacarırsan" - dayandı - "Bilmirem, nece edirsen, ancaq hamının dilini açırsan sen" - deyince gülümsedim.

"Men bir şey etmirem"

Düşünürmüş kimi ses mırıldandı - "Yox! Yox! Sen de bir şey var. Yoxsa..." -gözlerini qıydı- "Cennetin açıq qalan qapısından çıxmısan?". İri-iri açdım gözlerimi.

"Daha ne!" - dedim yüksek sesle. Son qurtumu çekdi başına. Deyesen, sevmişdi.

"Vallah, melek kimi qızsan. Ayaz işini bilirmiş. Eger biraz da gecikseydi seni men alacaqdım" - deyince qehqehe atdım.

"Gülme ciddiyem" - dedi o da gülerken.

"Bunu Ayaz eşitse göresen ne olar?" - dedim biclikle. Göz bebekleri irileşdi.

<< 1 ... 146 147 [148] 149 150 ... 181 >>