eleyhine nese eşitmek isteyirdim. Onu bağışlamaq çox qorxudurdu meni.

Boş yer tapan kimi avtomobili hemin yere saldım. Biraz kenarda saxladığım üçün seki boyunca bir neçe metr irelilemeli idim. Biraz gedib tinden burulan kimi dayandım. Qarşımda gördüyüm menzere sanki ayaqlarımı yere kilitledi. Butikin qarşısında Senanla Nermin dayanmışdı. Nese danışdılar sonra Senan Nerminin qolunu sığalladı. Beynimden vuruldum sanki. İndi...Bu da ne demek idi?!Elece qaldım orada. Ne bir addım ireli gede bildim ne geri. Sadece izleyirdim gözlerim önünde baş verenleri. Senan ve Nermin...! Beynim heç cüre bu iki insan arasında elaqe yarada bilmezken gözlerim tam eksini gösterirdi mene.

Senan maşına eyleşib oradan uzaqlaşınca ayaqlarımı asfalt döşemeden ayırıb Nermine doğru irelilemeye başladım. Beynimden istemsizce keçen yandırıcı düşünceleri yox etmeye çalışırdım her addımımda. Bu ola bilmezdi! Olmayacaqdı...!

Nermin içeri girmek üçün çevrilince meni gördü. Elece dayandı mene doğru bir addım atmadan. Elimle saçımı geriye atıb soyuq havanı içime çekerek addımlarımı itileşdirdim. Gördüklerimin mütleq bir açıqlaması olacaqdı, bilirem.

Qarşısında dayandım. Her zaman qollarını boğazıma dolayıb meni boğmağa çalışan insan, bu defe gözlerini bele qırpmırdı. Yox! Beynimdeki uyğunsuz düşüncelere haqq vermeyecekdim!

"Deyesen, mene deyeceklerin var" - içimdeki feryada inad sakit çıxan sesim meni bele teeccüblendirdi. Qaşları havalandı.

"Mence senin mene deyeceklerin olmalıdı" - eyham dolu sesi ile çaşqınlıq yaşadım.

"Anlamadım. Ne demeye çalışırsan?"

"İkimizde Senanla elaqeli danışmayacağıq?". Başımı salladım, sadece. Nedi, onları gördüm deye qabaqdangelmişlik edirdi?!

Çevrilib butike girince men de arxasınca getdim. Bu işin sonu heç yaxşıya getmirdi. İçime dammışdı...

"Keç, eyleş". Hıh, bu qız ne edirdi bele?!

"Onun burada, seninle ne işi var?" - sonda dayana bilmemişdim. Beynimde bakteriya kimi bölünerek çoxalan suallar dilimin ucunda yuva

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 181 >>