başladım. Tebii ki, beynimdeki qarmaqarışıqla. Hamile olmağım ehtimalı ağlıma gelince gülümseyirdim qeyri-ixtiyari. Bir terefden de başqa bir şeyin olması meşğul edirdi beynimin bir hissesini. Ya ele olmasa? Hamile olmasam...Emir bu ehtimalı da düşünmeyimi tapşırmışdı. Ancaq özümden asılı deyil ki, menim. Körpemin xeyallarını qururdum. Ellerinin, gözlerinin...

Qapı çalınınca son defe masanı gözden keçirdim. Her şey yerli yerinde idi. Celd qapıya qaçdım. Qapını açdığımda yene sevdiyim adam qarşımda idi. Qollarımı boynuna doladım. Sanki her gün ona olan sevgim daha da güclenirdi.

"Boğuldum, Qırmızı!" - qollarımdan tutub aşağı çekdi - "Ne olub? Ne xeberdi?" - dedi teeccüble.

"Erimi qucaqlamağım üçün nese xeber olmalıdı?" - deye mızıldandım - "Darıxmışam, Ayaz"

Gülümsedi - "Erin de senin üçün darıxıb" - eyilib dodaqlarımdan öpdü. Oh..Bütün gün gözlediyim...

"Qırmızı, icaze versen erin içeri keçse" - dedi eyhamla. Ah, qapıda tutmuşdum onu! Celd yana çekildim. Gülümseyerek içeri keçdi.

"Oo...Yemek iyi buralara qeder gelir"

"Her şey hazırdı. Seni gözleyirdim". Çıxardığı penceyini çekmeceden asdıqdan sonra yanıma gelib her iki eli ile belimi sardı.

"Ters arvadım mene ne bişirib?"

Göz süzdüm - "En çox sevdiyini". Geri gedib bic-bic gülümsedi.

"Menim sevdiyim buradadı". Köks ötürdüm. Tek bir cümle ile içimi eritmeyi nece de bacarırdı bu adam. Dodağıma öpüş qondurdu. Bir daha öpmeye cehd gösterince geriye getdim. Yene ne edirdi bu adam?

"Ayaz, yemek oradadı"

Eyhamla qaşları havalandı - "Onlarla doyacağımı sanmıram" - deyince bedenim od tutub yanmağa başladı. Yene söz vurdu!

"Acam men!". Qollarından çıxıb metbexe doğru ireliledim. Arxamca gelirdi.

"Neye?". Dayanıb dehşetle arxama döndüm.

"Ayaz!" - hirsle ayağımı yere vurdum - "Bir de mene bele söz vursan ac qalassan!" - tehdidkar tonda dillenib metbexe keçdim. Öküz adam! Deli edirdi meni. Deli! Men yemekleri qablara tökerken o da masa arxasında eyleşdi. Merci

<< 1 ... 151 152 [153] 154 155 ... 181 >>