şorbası ile doldurduğum qabı qarşısına qoydum. Sonra özüme de doldurub Ayazın qarşısında eyleşdim. Aradakı sessizlik davam ederken yemeye qoyulduq ikimiz de. Exlaqsız zarafatları meni çileden çıxarırdı. Utanırdım, niye anlamırdı axı? Her sözüme nece de bir şey tapırdı. Off! Yenede sevirdim! Öküz adam!

"Bu gün mensiz ne etmisen?". Neler etmemişdim ki...Qısa baxış atdım ona. Yemeyini qaşıqlayırdı. Dilimin ucuna qeder gelen sözler geri qayıtmaq istemirdi. Off! Heç bir şey deqiqleşmeden ona dememeli idim. Ya da...

"Qırmızı" - Ayaz seslenince beynimdeki sesler susmuşdu. Qaşığı masaya qoydu.

"Küslük oyunu çox çekecek?" - dedi bezginlikle- "Sual verdim"

"Şey" -sudan içdim - "Heçne. Evdeydim ele"

"Nese olub" - dedi qeti olaraq. Bu bir sual deyildi.

"Ne olacaq, Ayaz. Evdeydim deyirem". Bu adam nece anlayırdı axı?! Yox! Yox! Men qeti gizlede bilmirdim! Yeniden yemeye davam etdim.

Qaşığın qaba deymesinden çıxan ani sese qarşı dik atılaraq başımı qaldırdım. Stulda geriye söykenmiş, sert baxışlarını dikmişdi gözlerime.

"Ne?" - deye soruşdum.

"Yene kelbetinle almalıyam sözleri?! Ne olduğunu de!". Of!!! Geri addım atacaq bir halı heç yox idi. Başqa şey demeli idim. Düşün! Düşün!

"Bu gün Arif bey zeng etmişdi?". Ağlıma gelen ilk şey bu idi. Axır evvel demeli idim onsuzda.

Qaşlarını çatıb qollarını masaya yerleşdirdi.

"Sonra" - dedi şübhe ile.

"Sonrası...Sabah axşama qonaq çağırdılar bizi"

Gülümsedi - "Qonaq çağırıblar demek" - sona doğru siması sertleşdi.

"Sen ne dedin?"

Çiyinlerimi çekdim - "Seninle danışacağımı"

"İndide danışırsan" - dedi eyhamla.

"Ayaz"

"Sus" - dedi - "Heç başlama". Ah, Arif bey, Ayazı yola getir demek asandı. Oğlunu heç tanımır sanki!

"Menim cavabımı bilir, ona göre sene zeng edib". İşare barmağını çenesine sürtmeye başladı. Gerildiyinde bunu edirdi.

"Ayaz, getsek ne olacaq ki? Hem, Emine xalanıda çoxdan görmürem. Qezadan sonra çox yanımda oldu menim". İndi, gözlerime

<< 1 ... 152 153 [154] 155 156 ... 181 >>