dikdiyi bu baxışların menası da ne idi?

"Ayaz"

"Sözümü dedim!" - ayağa qalxıb sözümü ağzımda qoyaraq metbexden çıxdı. Zibil! Niye bele edirdi axı?! Kesib atırdı her şeyi. Ayağa qalxdım. Evvelce süfreni yığışdırdım sonra qonaq otağına keçdim. Danışmalı idim bu meseleni! Divanda eyleşmiş, xeberlere baxırdı.
Televizorla arasına keçdim. Yene o qorxunc baxışlarını dikdi üstüme.

"Men sabah gedecem. İsteyirsen gel, istemirsen gelme!". Hiddetle ayağa qalxsa da mene qarşı bir hemle etmedi.

"Heç kim getmeyecek!" - dedi sıxdığı dişlerinin arasından emrvari tonda.

"Men gedecem!". Çenesi gerildi. Bileyimi tutub sıxdı.

"Sesinin tonunu aşağı sal! Mene sözümü tekrarlatma!" - tek-tek vurğuladı sözleri. Hıh, geri çekilmeyecekdim!

"Seni getmeye mecbur etmirem. Özün bilersen, Ayaz. Men gedecem!" - dedim bir an bele gözlerimi ondan ayırmadan. Daha da sıxdı bileyimi. İncidirdi.

"Öz başınasan?! Otur yerinde menim sebrimi sınama!". Ah, bu menim sevdiyim adam deyildi. Yene dönmüşdü qorxuducu üzü. Ayazın ayaz terefi. Dondurucu...

"Burax!" - qolumu çekmek isteyince daha da sıxdı. Zibil! İncidirdi axı meni!

"Burax, dedim! İncidirsen!". Ah, sonda buraxmışdı. Diger elimle ovmağa başladım bileyimi. Qelbimi qırmışdı. Sevmediyi bir söz deyen kimi dönürdü sert terefi. Baxmırdı qarşısındakı kimdi. Yox! Yox! Ağlamamalı idim! Arxamı döndüm ona. Zibil! Direnmeye gec qalmışdım. Çoxdan göz yaşlarım axmağa başlamışdı bele.

"Mene bax" - dedi Ayaz sakit ses tonu ile. Ah, çox gözel! Meni incitdikden sonra sakitleşmişdi axır ki! Qarşıma keçdi.

"Suay" - üzümü tutan elini iteledim.

"Mene ora getmemeyimiz üçün sebeb de! Meni incitmeyine deyecek bir şey olsun, ancaq!" - dedim hiddetle. Menim de sebrim bir yere qeder idi.

"Heçne seni incitmeye deymir". Ah, çox gözel! Mene yaxınlaşınca geriye getdim.

"Onda deymeyecek bir şey üçün incitdiyini boynuna alırsan, he?". Qırılmış qelbimi bir daha qırmağı nece bacarırdı axı?!

Saçını geriye daradı -

<< 1 ... 153 154 [155] 156 157 ... 181 >>