"Bağışla! Öküzem men! Ne bilim, ne deyirsen de! Zehrimara qalsın! Bu qeder üstüme gelme! Esebleşende özüme hakim ola bilmediyimi bilirsen!" - teessüfle baxırdı mene. Her incitdiyinde olduğu kimi. Böyük teessüfle!

Bir an özümü ele yorğun hiss etdim ki. Sanki çiyinlerime özümden iki defe artıq yük yığmışdılar. Yanağımda qurumuş gözyaşlarımı sildim.

"Yatıram. Gecen xeyre" - onu arxamda qoyub otağa qalxdım. Üzerimdekileri çıxarıb gece paltarımı geyindikden sonra yatağa girdim. Son zamanlar olduğu kimi yuxuya getmeyim ele de çetin olmamışdı.

Seher Ayazı işe yola salmaq üçün qalxmışdım. Tam Ayaz evden çıxacağı an sürpriz qonaq ikimizi de afallatmışdı.

"Salam" - dedi Nermin gergin terzde. Hıh, ne salamından danışırdı?!

"Ne gelmisen?!" - dedi Ayaz qezeble. Tedirginlik dolu baxışları Ayaza döndü. Tir-tir esirdi.

"Men...danışmaq isteyirem". Ona doğru bir addım atdı Ayaz.

"Bir de bu qapıya gelme!" - işare barmağını ona doğru salladı. Men ise sadece olanları izleyirdim. Aylar sonra qapıma gelmişdi. Danışmağa! Üzr istemeye! Bunun bir gün olacağını bilirdim onsuzda.

"Bilirem düz hereket etmedim. Yalvarıram, Suay, danışaq". Ayaz ağzını açmaq isteyince qolundan tutdum. Mene döndü.

"Men hell ederem sen gecikme" - dedim Ayaza. Etiraz etmiş kimi oldu, ancaq bir söz demedi. Men gedecek sanarken eksi olmuşdu

"İçerideyem" - dedi ve eve girdi. Nermine döndüm. Özünü biraz daha sıxsa parçalanacaqdı.

"İçeri gel" - dediyimde bir an çaşqınlıqla elece qaldı. Sonra tedirginlikle gülümsedi ve içeri keçdi. Qonaq otağına istiqametlendirdim onu. O divanda, men kresloda eyleşdim. Gözlerini gezdirdi etrafda. Başqa vaxt olsa 'Susi bura saray kimidi deyerdi'. Men de gözlerimi süzerdim. Bütün bunlardan o mehrum etdi bizi.

Üzüne baxırdım danışsın deye. Düzü, bilirdim ne deyeceyini. Aradakı sessizlik uzanarken alt dodağını çeynemeye davam edirdi. Dolmuş veziyyetde idi. Ha ağladı ağlayacaqdı.

"Eşidirem. De sözünü" - sonda dile gelmişdim.

Yerinde

<< 1 ... 154 155 [156] 157 158 ... 181 >>