narahatlıqla terpendi - "Bilirem, düz etmedim. Allah belamı versin!" - ağlamağa başladı. Heçne hiss etmirdim. Gözlediklerim tek-tek baş verirdi.

Gözlerini sildi - "Bağışla, Suay. Ona inanmamalı idim"

"Orada dayan! Kaşki sadece ona inansaydın. Onda unudardım her şeyi" - ona doğru eyildim - "Sen meni ezdin! Sen sildin meni! Uşaqlığımızı sildin!". Özümü sakit tutmaq niye bu qeder çetin idi axı?! Ağlamağı daha da şiddetlendi.

"Her şey düzelsin, ne olar" - deye yalvardı.

"Bundan sonra heçne düzelmeyecek" - ayağa qalxdım - "İndi çıx get evimden". Başını qaldırıb sulu gözlerle mene baxdı.

"Suay"

"Bundan sonra Suay zad yoxdu. Get evimden" - dedim duyğusuzca. Heçne hiss etmirdim. Boşluq var idi sanki içimde. Daşlaşmışdım. Berkimişdim. Yaşadıqlarım, yaşatdıqları meni bu hala getirmişdi.

Ayağa qalxdı. Bir mene bir arxamda dayanan Ayaza baxdı sulu gözlerle.

"Onu incitme. Men çox incitdim" - dedi ve qaçaraq çıxdı evden. O an sanki içimde nese qopdu. Divana çökdüm. Bedenim esirdi. Ayaz yanıma gelib qolları arasına aldı meni. Bir an sinirlerim boşalınca boyun girintisine doğru hönkürmeye başladım. İçim yanırdı.

Saçlarımdan öpdü - "Ştt...Besdi deymeyen insanlar üçün özünü bu hala saldın". Düz deyirdi, ancaq bu menden asılı deyildi ki!

"Çox canım yanır, Ayaz". Başımı qaldırdı.

"Keçecek, gözelim" - deye fısıldadı.

"Keçecek, he?"

Qaşlarını çatdı - "İnanmırsan mene?"

"İnanıram, Ayaz" - başımı sinesine basdırdım. Her kesden çox inanırdım ona. Her şeyim...

Bu gün işe getmedi Ayaz. Birlikde markete getdik. Soyuducunu ağzına qeder dolduracaq şeyler aldıq. Sonra şirniyyat bişirdik birlikde. Düzü, men bişirdim, Ayaz ise, ancaq mene iş çıxardı. Yumurta qırmaq isterken her terefi yumurta etmişdi. Hele un'u demirem. Qar adamına dönmüşdük. Ancaq çox eylenmişdik. Seher olanlar uçmuşdu beynimden.

Sonra Arif beye zeng edib gelmeyeceyimizi xeber vermişdim. Ne ede bilerdim axı. O da bu qeder ters böyütmeseydi oğlunu.

Axşama

<< 1 ... 155 156 [157] 158 159 ... 181 >>