eden ses qanımı dondurmuşdu. Zibile qalasan! Bu qızın burada ne işi var idi?! Elindeki gülleri mene uzatdı. Anındaca Ayaza döndü baxışlarım. Ayaz ise, sadece, qızmış buğa kimi baxırdı tek-tek her kese. Hamını çöle atmağı an meselesi idi. Sonda menim gözlerime dolandı baxışları. O gözleri meni günahlandırırdı. 'Sene göre açdım bu zehrimarı' deyirdi o baxışlar.

"Siz gelmeyince biz geldik" - dedi Melek. Ah, biri bu qızın ağzını bağlasın! Ayağımı yere vurmaq isteyimi gücle basdırdım içimde. Gülümseyirdi. Ah!!! Elindeki çiçekleri güzgülü çekmecenin üzerine qoydu. Özümü ele alıb ortada elece qalan Arif beyle Emine xalaya yaxınlaşdım. Çıxardığı penceklerini çekmeceden asarken Ayazın sesi dolmuşdu qulaqlarıma.

"Sizin burada ne işiniz var?" - dedi sakit, ancaq qezeb dolu sesle. Sükut çökdü. Bu sualı şexsen Meleye vermek isteyirdim! Ne işi var idi burada?!

"Sizi görmeye geldik, oğlum. Çoxdandı görmürük" - Arif beyin yumşaq sesi içimi titretmişdi. Buz kimi soyuq oğluna ele merhemetle baxırdı ki. Ayaz bir daha ağzını açmaq isteyince men celd söze atıldım.

"Buyurun, xoş gelmisiniz. İçeri keçin" - deyince Ayaz ele bir baxdı ki, mene. Ne ede bilerdim axı?! Men onun kimi davrana bilmezdim onlara. Tebii ki, Melek istisnadı. Böyük istisna. Hetta sehv! Olduqca böyük sehv!

Qonaq otağına keçdik birlikde. Arif beyle Emine xala divanda yanaşı eyleşerken, Melek kresloda eyleşdi. Derin nefes aldım. Onu evimde görmek deli edirdi meni!

"Size çay getirim"

"Yox qızım, eziyyet çekme. Beş deqiqe oturub gedecik" - dedi Emine xala. Gülümsedim.

"Ne eziyyeti. Xoşdu mene" - deyib çevrildiyim an Ayazla üz-üze geldik.

"Xahiş edirem, bir terslik eleme. Menim xetrime" - yalnızca onun eşideceyi terzde dillenib otaqdan çıxdım. Metbexe keçib celd çay hazırlığına başladım. Evvelce çayniki boşaldıb içine teze çay tökdüm. Sonra qaynar su ile doldurub qazın üstüne qoydum. Sinini çıxarıb qonaqlar üçün ayırdığım fincanları qoydum içine. Heyatımda Melek xanım üçün de çay

<< 1 ... 157 158 [159] 160 161 ... 181 >>