hazırlamaq var imiş! Her neyse! Şirniyyatları da siniye yerleşdirib çayları süzmeye başladım.

"Eşyalar deyişmeyib" - qulaq perdemi zorlayan ses yene dolmuşdu qulaqlarıma. Başımı qaldırıb Meleye qısa baxış atdıqdan sonra yene işime qayıtdım. Deyişmemişdik, çünki Ayazın anasından xatire idi onlar.

"Her şey axırıncı defe bu eve geldiyimdeki kimidi". Ah! Susmayacaqdı bu?!

"Mene bax!" - dedim sakit terzde - "Eger bu evde olmağına ses çıxarmıramsa o da içerideki yaşlı adamlara göredi. Yeni medeniyyet meselesi. Düzü, sen de olmadığı üçün xeberinin olmamağı adi haldı".

"Senin o qeder şeyden xeberin yoxdu ki" - cümlenin sonunu ele bir uzatdı ki. Qızın ağzını dağıtmağım gelirdi!

Gözlerimi süzdüm bezginlikle - "Ne çerenleyirsen?!"

"Heç" - gülümseyince üreyim qalxdı - "Deyirem, saysız qadının geldiyi evde evliliyini yaşamağa razı olmaq her adamın işi deyil. Halaldı". Başımdan aşağı qaynar su tökdüler sanki! Sakit, Suay, sakit! Ne etmeye çalışdığını bilirsen!

"Men en azından meni zerre qeder vecine almayan evli adamın ağzına düşmeye çalışmıram" - deyince rengi atdı.

"Can...Yaralı yerine deydim, deyesen. Eybiyox qanasa de tikiş ataram" - son sözümü de deyib sinini elime aldım. Saçları biz-biz durmuş veziyyetde onu arxamda buraxıb qazandığım qelebe ile metbexden çıxdım. Dodaqlarıma yapışdırdığım yalançı gülümseme silindi hemin an üzümden. İfrite! Adı Melek, özü Şeytan olan qadın! O kiçik ağlı ile meni deli etmek isteyir. Bacarmadı desem yalan olar. Off! Her neyse!

Qonaq otağına keçdim. Gergin hava var idi otaqda. Ayaza sert baxış atdım evvelce. Qadınlarmış! Ağlıma her geldikce deli olurdum. Yene Melek kefimi pozmağı bacarmışdı! Ayazın sual dolu baxışlarını yox sayıb çayları masaya yerleşdirdim.
"Çox sağol, qızım" - dedi Emine xala. Sonra da Arif bey. Bu ara Melek de gelmişdi. Sallanaraq bayaqkı kresloda eyleşdi yeniden. O qısa eteyi geyinmeye çox vaxtı getmişdi, göresen?

Arif bey vaxtile şirketde yaşadığı problemlerden danışmağa

<< 1 ... 158 159 [160] 161 162 ... 181 >>