xoşbextliyim elimden alınacaqdı. Yene örtecekdi başımızın üstünü qara buludlar. Yene ve yene qırılacaqdım!

Belime dolanan qollarla ürkerek kiçik qışqırıq atdım. Arxama döndüm.

"Qorxdum, Ayaz!". Damağımı çekdim.

"Çağırdım eşitmedin" - üzümü qavradı - "Ne oldu yene sene?"

"Ele bil bilmirsen" - yeniden işime qayıtdım. Men qabları sudan keçirib yerleşdirerken yanımda şkafa söykendi.

"Yox bilmirem". El saxlayıb ona döndüm.

"O qara şeytan evime gelmişdi!" - gülümsemek istese de ağıllı hereket edib özüne engel oldu.

"Qara şeytan?" - heyretle soruşdu.

"He! Qara şeytan!". Dedikleri ağlıma geldikce bir şeyi dağıdıb tökmek isteyirdim! Belke de vaxtında onu yolmalı idim! Ayaz, ne gizledirsen menden?! Neyi bilmeliyem?! Off!!! Beynimde her şey bir-birine deymişdi.

"Sevgilim" - qollarımdan tutub meni özüne çevirdi - "Seni incidecek nese dedi?"

"Boş ver" - çevrilmek isteyince icaze vermedi.

"Cavab ver! Ne dedi sene?!" - bu defe sesi sert idi.

"Saysız qadının geldiyi evde evliliyimi yaşamağımın her adamın işi olmadığını dedi. Halal olsun dedi!". Dodaqaltı söyüş mırıldandı.

"Sen de inandın"- dedi günahlandırıcı tonda. Ne yeni ele bir şey yox idi?!

"Ela. İnansan sen! Menden başqa hamıya inan!" - çevrilib çıxdı metbexden. Yorğun bedenimi stula atdım. Neye inanacağımı bele bilmirdim ki! Biri bir şey deyir. O biri yalan olduğunu deyir. Menden nese gizledir! Ne edecekdim indi men?! Ona inanırdım...Ancaq ki, gizledirdi menden! Neyise gizledirdi!

Tapdığım birce qram gücle ayağa qalxdım. Asta addımlarla metbexden çıxıb yuxarı qalxdım. Yene halsız hiss edirdim. Ölü kimi...Otağa girdiyimde Ayaz eynini deyişirdi. Mene teref dönmedi bele. Çox gözel...

Yatağa eyleşib evvelce köyneyimin düymelerini açmağa başladım.

"Ona inandım, çünki senin yanında defelerce qadın görmüşdüm" - yavaşca fısıladım. Cavab vermedi. Köyneyimi çıxardım.

"Ancaq bütün bunların artıq bir menası yoxdu menim üçün. Düzdü, eşidende esebleşirem.

<< 1 ... 160 161 [162] 163 164 ... 181 >>