Qısqanıram. Ancaq, düz sözümdü, bir menası yoxdu. Çünki artıq bu evde menem. Bizik". Arxama döndüm. Saatını çıxardı. Yene susurdu. Hemişeki kimi men duyğularımı ifade edirdim. Men öz hisslerimden danışırdım. O ise...Susurdu. Şalvarımı çıxarmağa qoyuldum.

"Menim esl esebleşdiyim onun dedikleri deyildi. Onun menim evimde mene o sözleri demesi idi. Menim evimde olması idi! Meni deli eden o qadındı. Bizim etrafımızda olmasıdı! Bir gelişi ile aramızda soyuq külekler esdirmesidi!". Danışdıqca yeniden qezebim alovlanırdı. Qısa, ipek gece paltarımı keçirdim eynime. Sinemde ağırlıq hiss edirdim.

"Ona gösterecem men". Ah, sonda danışmışdı. Ancaq buna sevinmeye macal tapmadan ani gelen ögüme ile hamam otağına qaçmışdım. Yediyim ne varsa boşaldarken divara tutundum.

"Suay! Ne oldu, gözelim! Aç qapını" - Ayazın ardarda qapıya vurmasına ehemiyyet vermeden bir neçe saniye elece qaldım. Sanki içim içimden çıxmışdı.

"Suay! Cavab ver!" - deye qışqırdı Ayaz. Qapını qıracaqdı.

"Yaxşıyam" - zorluqla ona seslendim. Qapıya vurarken çıxan seslerin ardından cılız sesimi eşidib eşitmediyini bilmedim heç. Ayağa qalxıb suyu açdım.

"Aç bu zibili!" - bir daha vurdu qapıya.

"Çıxıram". Ağzımı yaxaladım. Sonra üzüme su çekdim. Daha yaxşı idim. Divara tutunaraq qapıya geldim. Qapını açdığım an Ayazla üz-üze geldik.

Qollarımdan tutdu - "Ne oldu? Yaxşısan?" - narahatlıqla gözlerini gezdirdi üstümde. Sonra elini alnıma basdırdı. Otağa keçib yatağa eyleşdim. Qarşımda eyilib üzümü aldı elleri arasına.

"Bir söz de. Haran ağrıyır? Gedek hekime" - ayağa qalxmaq isteyince tutdum onu.

"Yaxşıyam. Yemek tesir eledi yeqin". İnanan daşa dönsün!

"Qırmızı, ikimizde eyni şey yedik!"

"Yaxşıyam dedim! Uzatma!". Ayağa qalxdı. Saçlarını gerginlikle qarışdırdı.

"Sabah hekime gedecik". Sesi etiraz qebul etmeyecek terzde idi. Başımı salladım. Onsuzda sabah cavablar çıxacaqdı. Onda anlayacaqdıq bütün bunların sebebini.

Yanımda eyleşib başımı sinesine basdırdı -

<< 1 ... 161 162 [163] 164 165 ... 181 >>