"Ömrümden ömür aparırsan, Qırmızı. Seni bele görmek...Ne bilim. Seni sevmeyin ne qeder çetin olduğundan xeberin yoxdu. Nefesimi kesirsen" - başımı qaldırıb gözlerime baxdı - "Her cehetden"

Onu sevmek asandı sanki menim üçün. Ölümüne sevmek. Qezeblensen bele. Nifret etsen bele. Hamısını da mene yaşatmışdı. Yaşamışdım iliyime qeder. İndi de menden gizletdiyi var. İndi de bele nefesimi kesir bu adam menim.

"Bu eve getirdiyim ilk qadınsan". Beynimdekiler bu söylediyine sevinmeyime fürset vermedi bele. Gizledirdi! Nese gizledirdi!

"Yene ne oldu? Susqunlaşdın" - dedi gülümseyerek.

Çiyinlerimi çekdim - "Heç"

Burnunu burnuma sürtdü - "Onda yarımçıq qoyduğumuzu davam etdire bilerik" - dedi biclikle. Ah, exlaqsız adam. Menim adamım...

* * *

Ayazla keçirdiyimiz uzun gece her ikimize de unutdurmuşdu her şeyi. Yene bir-birimizde tapmışdıq dermanımızı. Onun yazı menim qışımı basdırmışdı, menim yazım da onun qışını. İtib batmışdıq bir-birimizde. Sadece hisslerden ibaret idik. Sadece hissler...

Ayaz eynini geyinerken men de seher yemeyi hazırlamaq üçün aşağı düşdüm. Yorğun hiss edirdim. Tebii ki, bunda ala bilmediyim yuxunun böyük rolu var idi. Bir de içimdeki duyğu qarışıqlığı ile beynimdeki düşünce qetliamı bunun üstüne elave olunmuşdu. Bu gün cavabların çıxacağı üçün tez-tez telefona baxırdım Emirden zeng gelmişmi deye. Bir terefden de dünen eşitdiklerimi düşünürdüm. Bir neçe defe Ayazdan soruşmaq qerarını alsam da ele o andaca fikrimi deyişmişdim. Eger demek isteseydi deyerdi.

Ayazla sakit seher yemeyi etmişdik birlikde. Onun dinc halının eksine men çökmüş hiss edirdim özümü. Qapıya kimi ötürdüm onu. Penceyini geyinib yanağımdan öpdü.

"Hekimle danışdım. Zeng edecem hazırlaşarsan, gederik"

Başımı salladım - "Yaxşı"

Ayazı yola saldıqdan sonra acı qehve hazırlayıb divana atdım özümü. Bir terefden evde hazırladığım layiheye davam ederken hem de düşünürdüm. Bütün olanları. İçimedeki ağırlığa mena vermeye çalışırdım. Ayazın

<< 1 ... 162 163 [164] 165 166 ... 181 >>