sığal çekerek yerimde hereket etmeye başladım. Sakitleşmişdi. Yumşaq, den-den çıxan qırmızı saçlarından öpdüm. Heyatımın menası. Hiss etmişdi sanki menden ayrılacağını. Sanki bayaqdan ağlayan o deyilmiş kimi, mavi gözlerini iri-iri açmış, gülüş saçırdı etrafa. Bic qızım menim! Anasının qızıydı. Hem görünüşce, hem xasiyyetce.

"Bir-birimizle savaşırıq, arada körpemiz qalır" - deye mırıldanıb dodaqlarıma qoyduğu elinden öpdüm balacamın.

"Savaşmaq?" - dedi lağ edecersine - "Men senle savaşmağı çoxdan buraxdım, Ayaz". O uzun dili heç qısalmadı ki! Ne olardı, qucaqlasaydım indi onu. Üzüne düşmüş bir tutam saçı deli edirdi meni. Toxunmaq isteyirdim!

"Sakitleşdi. Mene ver get". Daha da berk qavradım qızımı. Her şeyden xebersiz gülüş saçaraq aydınladırdı dünyamı.

"Atasıyam. İstediyim qeder qızımı görmeye haqqım var". Derin nefes alıb hemin o bir tutam saçı qulağının ardına verdi.

"Mene ver. Uşağı nece tutmağı bele bilmirsen. İncidessen!" - Zehranı götürmek üçün uzatdı eli elime toxununca celd qavradım. Geri çekmek istedi. Buraxmadım.

"Burax!" - mavileri qezeble parlayırdı.

"Çox qorxursan, he? Toxunanda sene hiss etdirdiklerimden çox qorxursan"

"Burax! Besdi artıq. Besdi! İmkan ver yaşayım! Yorma meni!" - qışqırınca yene ağlamağa başlamışdı Zehra. İki sevdiyim varlıq ikisi de eyni anda ağlayırdı indi. İçim sızıldadı. Yene gelib incitmişdim onları. Suay keçib divanda eyleşdi.
Yeniden hereket etmeye başladım balacam sakitleşsin deye. Ele bir ağlayırdı ki. Ellerini üzüme, gözlerime vururdu. Sanki hiss etmişdi anasını incitdiyimi.

"Şttt...Ağlama gözelim" - başından öpdüm - "Sen bize baxma. Biz çox sevirik bir-birimizi". Ortalıqda dönerken bir gözüm de Qırmızının üstündeydi. Başını elleri arasına almışdı. İcaze verse ona toxunmağıma. Sineme basıb, saçlarından öpmeyime.

"Ne oldu, atam, niye doldu maviş gözlerin axı senin?" - üzünü üzüme tutub yene onunla danışmağa ceht gösterdim. Susmadı. Ters ki, ters! Anası xasiyyet!

Suay

<< 1 ... 175 176 [177] 178 179 ... 181 >>