çatdırarken sen ne qeder ireli getmişdin? Hele o başqası Senandısa". Men gözlerimi bir an olsun ondan ayırmazken o geriye çevrilib etrafda dönmeye başladı.

"Gördün, cavabın yoxdu. De mene. İndi men kime güvenim?". İçimde qeribe boşluq hiss edirdim. Bu hissi tanıyırdım. Ayazdan sonra da bele olmuşdum. Bomboş...Hissizlik...

"Yeni bizi bu qeder qısqanırsan?". Sözleri tek-tek beynime zerbe kimi endi. Boğazımdakı göyneme udqunmağıma bele icaze vermirdi. Bu qız ne danışdığını bilirdi?!

"Bax, Suay, sevdiyim adamın seni sevdiyini bilsem de seni bağışladım. Çünki sen menim dostum idin" - sözlerine qarşı gic gülmek geldi.

"Bağışladın?" - istehzayla soruşdum. Gözlerini döymeyi içimdeki qezebi alovlandırırdı.

"O adam seni neinki zeherleyib, hem de beynini yuyub! Onun mene olan hisslerini ikimiz de eyni vaxtda öyrenmedik?! İndi de görüm sen neyi bağışlamısan?!"

Qaşları havalandı - "Belke de sen evvelceden bilirdin" - eyham dolu sesi ile çaşbaş qaldım. Donmuş beynim artıq deyeceklerimi analiz de bilmirdi.

"Sene sözüm yoxdu, heqiqeten. Demek, heyatdan aldığım zerbelerin siyahısına senin adın da elave olunacaqmış. Heyf, çox heyf". Geriye çevrilerken qolumdan tutdu.

"Bu da ne demekdi indi?" - qolumu geriye çekib yeniden qarşısına keçdim.

"Bu o demekdi ki" - başdan aşağı süzdüm onu - "Deymezmiş"

Çantamı elime alıb qapıya doğru ireliledim. Çıxan zaman son defe arxaya çevrildim.

"Sene keçmiş dost mesleheti. Ona çox güvenme. Yoxsa indi menim aldığım zerbeni sen de dadarsan"

Son sözümü de deyib açıq qapıdan çıxdım. Çöle atdığım ele ilk addımda içimdeki alovu söndürmek istercesine yağan şiddetli yağış islatmağa başlamışdı meni. Yerden qalxan torpaq qoxusunu ciyerlerime çekib üzümü göye çevirdim. Sanki semanı öz ağuşuna alan qara buludlar da mene ağlayırdı. Sanki çirkli yağış damlaları meni bütün pisliklerden yuyub temizlemek istercesine her terefimi isladırdı.
Bu deqiqe sadece hissizliyi hiss edirdim. İçimdeki boşluq getdikce

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 181 >>