genişlenirdi. Heyat sevdiyim daha birini almışdı menden. Unuda bilmeyeceyim qara imzalı bir günüm daha elave olunmuşdu ömrümün qarmaqarışıq sehifelerine. Menim ise etdiyim yegane şey yağışın altında çaresizce islanmaqdı. Kaşki bütün yaşanmışlar yuyulub gederdi yağış damlaları altında. Ağlamırdım. Ağlaya bilmirdim...Yavaşca dodaqlarımı araladım boğazımdakı quruluğu yağış suyunun yox etmesi üçün.

Üşümeye başlayınca addımlamağa başladım seki boyunca. Sanki her addımımda bedenimden güc itirirdim. Zorluqla avtomobile gelib çıxmışdım. Qapını açıb içeri eyleşdim. Bedenimde güclü titreme var idi. Eve getmeli idim, ancaq avtomobil idare edecek gücüm qalmamışdı.

Çetinlikle de olsa eve gelib çıxa bilmişdim. İndi, üşümesem de içimde yandırıcı istilik var idi. Sanki içimde alov topası partlamışdı. Bedenim ise sebebsizce esirdi. Bütün gücümü menzilin ağır qapısını itelemeye serf edib içeri daxil oldum. Liftle yuxarıya qalxdıqdan sonra nehayet ki, evime gelib çıxa bilmişdim.

Divara tutunaraq otağıma daxil oldum. Göz bebeklerimde şiddetli yanma var idi. Qığılcım çıxması an meselesi idi.

Çaresiz qalıb çantamdan tapdığım telefonu elime aldım. Göz qapaqlarımı açıq tutmaqda çetinlik çekirdim. Titreyen barmaqlarımla zorla da olsa tanış nömreni yığa bilmişdim.

"Alo?"

"M..men y...axşı deyilem" - titreyen çenem danışmağıma engel töredirdi.

"Suay, ne olub?! Haradasan?!"

"Evde"

Elimden sürüşüb düşen telefona baxdım boş-boş. Onu eyilib götürmek ele imkansız bir şey kimi gelirdi ki. Üstümdeki yaş paltarlarla yatağa atdım gücsüz bedenimi. Alışıb yanan göz qapaqlarımı serbest buraxınca özlüyünden qapandı.

Alnım...Yanaqlarım...Üzümde hiss etdiyim soyuqluqla bedenim ürpererken gözlerimi araladım.

"Sen yanırsan!". İşıq gözlerimi qamaşdırdığı üçün yeniden gözlerimi qapamalı oldum.

"Suay, eşidirsen meni?". Cavab olaraq sadece mırıldanım. Danışacaq heyim yox idi. Cehennem ateşi dedikleri bu olsa gerek.

"Yaş paltarlarla uzanmısan. Qalx" -

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 181 >>