heyim yox idi bele. Başım dönmeye başlayırdı. Uzanmalı idim men!

"Seni bu veziyyetde tek qoyacağımı düşünürsense, düşünme daha yaxşıdı. Lazım olanları yığ gedirik". Yataq otağıma doğru getmeye başladı. Ne edirdi bu adam?! Zibil!

"Ayaz!". Arxasınca irelilemeye başladım. Bir an başım dönünce, yıxılmamaq üçün divara tutundum. Off! Bu ağrıda nedi bele?!

"Bunlar be- Suay!" - yanıma gelib qolumdan tutdu.

"Yaxşısan?!"

"Burax!" - qolumu elinden xilas edib alnımı ovmağa başladım. Beynim deşilirdi sanki. Ağrıdan mümkün olduğu qeder gözlerimi araladım.

"Hem, sen xeste olduğumu haradan bilirsen?"

"Çox çerenleme. Gedirik" - dedi ve men ağzımı açmağa imkan tapmadan qucağına aldı meni. Yıxılmamaq üçün qeyri-ixtiyari qollarımı boynuna doladım.

"Ayaz! Yene ne edirsen?!". Çırpınacaq gücüm bele yox idi. Evden çıxan kimi qapını ayağı ile iteledi.

"Bur-" - beynimden vuran sert ağrıyla inildedim.

"Görürsen, çırpındıcda, ancaq özüne zerer edirsen. Sakit dur indi!". Çöle çıxınca üstümde bir şey olmadığı üçün titremeye başladım. Biraz daha sarsılaraq ireliledik.

"Asif aç" - dediyinde kostyumda olan cavan oğlan qapını açdı. Meni qucağından saldığında yumşaq oturacağı hiss etmişdim. Oh...Bura biraz daha isti idi.

Qollarımı bedenime dolayıb başımı geriye söykedim. Dişlerimin bir-birine deyerken çıxardığı ince ses qulaqlarımda eks-seda verirdi. Oturacaq sarsılınca başımı sağa çevirdim. Ah, bu da geldi!

Ağzımı açacaq gücüm bele yox idi. Yeniden titremeyime dönerken meni özüne çekdi. Üstüme nese saldı, ancaq ne olduğunu anlamadım. Sadece bedenimi ele alan istiliyi hiss edirdim...

Gözlerimi araladım, ancaq qeyri-ixtiyari yeniden özlüyünden qapandı. Sesleri eşidirdim...Bir daha gözlerimi açacaq gücüm yox idi. Sanki daş oturmuşdu göz qapaqlarım üzerinde. Elece qaranlıqda parlayan zeif ağları izleyirdim.

"Niye oyanmır?". Ah, bu heyecanlı ses Ayaza aid idi. Nece yeni burada idi? Bura deyerken...Bura haradı? Niye gözlerimi aça bilmirem

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 181 >>