axı?

"Narahat olmayın, herareti yavaş-yavaş düşür. Birazdan ayılar". Bu qadın sesi idi...Ayılarmış! Demesi qeder asan idi sanki!

"Eger ona bir şey olsa özüne yeni peşe axtar!". Eminem ki, indi bu ürkütücü sesin qarşısında qadın yarpaqtek esir. Ah, Ayaz...

Yeniden sesler eşidirdim, ancaq bu defe ayırd etmesi çetin idi. Getdikce uzaqlaşdı..
Uzaqlaşdı...

Gözlerimi açdığımda ilk önce tavanla qarşılaşdım. Gün gözlerimi qamaşdırsa da bu defe göz qapaqlarımı qapamadım. Şükür, sonda xilas olmuşdum qaranlıqdan. Harada olduğumu anlamaq üçün gözlerimi etrafda gezdirerken, stulda büzüşüb yatan Ayazı gördüm. Ele qayğısız, derdsiz görünürdü ki...Saçları dağılmış, dodaqları azca ireli...Zibil! Suay, sen neler düşünürsen bele?!

Oturaq veziyyet alıb ayaqlarımı yataqdan salladım. Qadın sesi eşitmişdim sanki yuxuda olarken. Ancaq etrafda Ayazdan başqa heçkim görünmürdü. Belke getmişdi, belke de sadece yuxu idi.

İstilik çox az hiss edirdim, ancaq boğazımda çox pis göyneme var idi. Udqunduğumda ağrı verirdi. Sanki cırmaq atılmışdı boğazımın yoluna.

Ayağa qalxıb pencereye yaxınlaşdım. Etrafa baxarken buranın Ayazın evi olduğunu yeqinleşdirdim. Ancaq başqa otaq idi bura. Bu adam yene qaçırmışdı meni! Deyesen söz vermişdi özüne her defe başqa otaqdan oyanacağıma! 'Bele bitmedi' demişdi o gün. Nece bitecekdi bes? İkimizden biri tükenene qeder?

Geriye çevrildim. Hele de o kiçicik yerde nece de yatırdı. Ah, axmağam! Burada niye dayanmışdım ki?! Asta addımlarla otaqdan çıxdım. Aşağıdan sesler eşidilirdi. Zibil! Deyesen bu defe tek deyildik! Ses çıxarmamağa diqqet yetirerek pillekenlerle aşağı endim. Metbexde iki qadın söhbet edirdi. Fürsetden istifade aradan çıxmalı idim. Addımlarımı çıxış qapısına doğru yöneltdim.

"Suay xanım, yemek hazırdı. Buyurun". Ahh! Zibil! Bir meqafonu çatmırdı elinde! Üze vurmamağa çalışaraq geriye çevrildim. Qadının ikisi de mene baxırdılar sual dolu gözlerle. Çaresiz qalıb metbexe doğru addımladım.

"Suay xanım, isti merci

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 181 >>