supu xesteliyinize yaxşı geler". Dodaqlarımı zorluqla yana qıvırdım. Suya xanımmış! Özge birini nece de rahat qebul edirler.

"Ferqi yoxdu". Masa arxasında keçib eyleşdim. Eslinde ac idim. Yemeyin iyi burnuma dolunca bunu daha da yaxşı hiss etmişdim.

Qadınım ikisi de üzüme teeccüble baxdığında 'ne?' deye qaşlarımı qaldırdım.

"İçeride yeyeresiniz deye düşünmüşdüm"

"Bura yaxşıdı. Hem burada oturmağa yer varken birde içeri daşıyacaqsınız her şeyi" - gözlerimi süzdüm - "Boşuna eziyyet" - deyince xanım memnuniyyetle gülümseyib qarşısına döndü.

"Suay xanım, daha yaxşısınız?" - deye diger xanım sonda dile geldi. Sual dolu baxışlarımı görmüş olacaq ki, elave etdi.

"Men hekimem. Heraretiniz çox yüksek idi. Zorla saldıq". Ah, demek eşitdiklerim heqiqet idi, yuxu görmemişdim. Cavan imiş...

"Biraz yorğun hiss edirem" - deyince gülümsedi.

"Bu normal haldı. Yemek yedikden sonra daha yaxşı hiss edeceksiniz emin olun". Süni gülümsememi gönderdim ona. Demek Ayaz bu xanımı tehdid etmişdi men yatarken. Gerek tez sağalım yoxsa xanımın işi yaman çetin olacaq.

Bir terefden xanımlarla söhbet etmiş, diger terefden de yemek yemişdim. Aşbaz olan xanımı sevmişdim, ancaq hekim olana üçün eyni şeyi deye bilmeyecekdim. İlk olaraq çox baxımlı idi. Ayaq dırnaqlarından tutmuş, kirpiklerine qeder. Birazda semimiyyetsiz idi.

Halsız hiss etdiyim üçün icaze isteyib ayağa qalxdım. Ayazdan hele de ses olmadığından evden çıxmağı düşündüm, ancaq pencereden gördüyüm menzere ile bu fikrimden mecburen daşınmalı oldum. Xüsusi formalı bir neçe mühafizeçi qapının önünde dönürdüler. Heç bir şey anlamamışdım. Keçen defe kimse yox iken birden-bire bu qeder mühafizeçi neye gerek oldu? Yeqinki menim qaçmaq istemeyimle elaqeli deyildi. Mene engel olmaq istese qapını kilitlemeyi kifayet idi. Ah, çox gözel! Nece de boynuma alıram bunu! Get, Ayaz da ver bu mesleheti, Suay!

Hirsle keçib geniş divanda eyleşdim. Düzü, hirsli olmağım heçneyi deyişmirdi. Hereketlerim qoca qarı

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 181 >>