kimi özüm seni aparıb evine qoyacam"

"Men indi getmek isteyirem!"

"Bu söhbet burada bağlandı" - geriye çevrilib otaqdan çıxarken son şansımdan istifade etdim.

"Anlamırsan, narahat olacaqlar menim üçün". Geriye çevrilib mene qısa baxış atdıqdan sonra otaqdan çıxdı. Zibile qalasan! Ne edecekdim indi! Bir neçe saniye sonra qayıdıb elindeki telefonu mene uzatdı.

"Götür, kime isteyirsense zeng et". Bir an çaşqınlıqla üzünü inceledim ciddi olub olmadığını görmek üçün. Yox! Yox! Ciddiydi. Elimi uzadıb telefonu götürmek isteyerken geriye çekdi.

"Ancaq, kimese bütün bunları desen, inan mene sabaha özünü dünyanın o biri başında taparsan ve yanında menden başqa tanıdığın kimse olmaz".

"Hıh, tehdid edirsen meni? Çox asan idi axı". Mene doğru eyildi.

"Menim üçün çetin olan yalnız sensen, Qırmızı". Yene gözlemediyim cavab, yene ritmi pozulan sol teref. Niye edirdi axı bunu?! Bir addım geriye getdim.

"Mene Qırmızı deme. Adım var menim!". Ağlıma gelen en mentiqli şey bu idi. Qaşları havalandı.

"Men Qırmızı deyirem, Qırmızı". Ya sebr! Saçlarımı geriye atıb elimi ona doğru uzatdım.

"Belke veresen?". Ele bir uzatdı ki, telefonu!

"Minnete bax!" - dodaqaltı mırıldanıb divanda eyleşdim.

"Eşidirem..." - deyince çiyinlerimi çekdim. Çox vecimeydi!

Emirin nömresini yığıb qulağıma götürdüm telefonu. Bir neçe saniyeden sonra qarşıdan tanış ses eşidildi.

"Alo?"

"Alo, Emir, menem Suay"

"Suay, bayaqdan sene zeng edirem niye cavab vermirsen?!". Alt dodağımı dişledim. İndi ne deyecekdim?!

"Suay, ne oldu yaxşısan?!"

"He, narahat olma yaxşıyam. Sadece, yatmışdım eşitmemişem telefonun sesini". Ah, yene yalan! Ayazın üzüme baxaraq bic-bic gülümsemesi deli edirdi meni. Bu adam deyir pultu başıma keçir!

"Sen uzan gelirem birazdan"

"Y...yox gelme!"

"Niye? Hem bu kimin nömresidi? Suay, ne baş verir?!". Zibil! İndi ne cavab verecekdim?!

"Şey, men evde deyilem. Telefonum evde qalıb" - Düşün! Düşün! - "Nermingildeyem".

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 181 >>