gedirdik. Qırmızı işıq yanırdı. Men dayanmaq istedim, ancaq Xatire xala qoymadı. 'Dayanma' dedi. 'Yoldaşım orada ölür, sür' dedi. Men de qulaq asdım" - başını elleri arasına aldı - " Qulaq asdım! Dayanmadım! Birden - udqundu - "Sağ terefden yük maşını çırpıldı bize". İlahi! Zorluqla udqundum. Bir qeza daha?!

"Mene heçne olmadı, ancaq o...o öldü". Öyrendiklerimle beynime gülle almış kimi oldum. Qarşımda başını eller arasına almış, barmaqlarını saçlarına keçirmişdi. Ele gücsüz görünürdü ki. Ona doğru uzatdığım elim havada qaldı. Sanki ona toxunsam yanacaqmışam kimi hiss edirdim. Havadakı elimi yumruq edib qucağıma qoydum.

"Yük maşını onun terefden vurmuşdu" - titrek sesine qarşı köks ötürdüm. Onu bu veziyyetde, peşman görmeyi hezm ede bilmirdim.

"Xestexanaya geldik. Senan öyrenince mehv oldu. Mene atdığı hemin baxışı hele de unuda bilmirem" - sesi sertleşdi sanki. Demek, Senanın bezen işletdiyi üstüqapalı sözlerin bir sebebi var imiş. Mene 'qarşına çıxan her insanın digerinden daha beter heyatı var' demişdi. Qeribedi, ancaq qarşımdakı çökmüş bu adam daha çox yandırırdı içimi.

Men her şeyin bu qeder olduğunu sanarken Ayazın dedikleri qanımı dondurdu.

"Eli dayı...O da bir neçe gün dayandı. Sonra...Sonra o da getdi". Eşitdiklerimin tesiri ile gözlerimi qapadım. Qulaqlarım bir tutulub, bir açılırdı.

Buğlu gözlerini mene dikdi - "Her şeyini itirmiş bir adam ne qeder tehlükeli olarsa, Senan da ele idi" - yeniden qarşısına döndü. Sanki ses tonu qatılaşmışdı.

"Onun yanında olmağıma imkan vermirdi. Qatil idim men onun üçün. Anasını öldüren bir qatil". Qanım dondu sanki. Ne qatilinden danışır bu adam?!

"Senin günahın deyildi" - celd inkar etdim. Başını iki yana salladı.

"Dinlememeliydim onu. Dayanmalı idim! Menim günahım idi!" - yene başını elleri arasına alınca ayağa qalxıb qarşısında diz çökdüm.

"Ayaz" - elimi elinin üzerine qoyduğumda başını qaldırıb çaşqınlıqla üzüme baxdı.

"Sen bilerek etmemisen ki. Dayansaydın belke başqa bir

<< 1 ... 33 34 [35] 36 37 ... 181 >>