çevrilmedi.

"Sen tam bir qorxaqsan, Ayaz!" - onun susqunluğu mene deli cesaret verirdi.

"Fiziki üstünlüyünü göstererek, qışqırıb sesini qaldıraraq bunu gizletmeye çalışsan da sen esl qorxaqsan!"

"Sus!" - geriye çevrildi.

"Qaçırsan, çünki üzleşmeye gücün yoxdu! Tam bir qorxaqlıq elameti! Qaç indide! Niye dayanmısan?! Qaç!"

"Kes sesini dedim sene!" - deye bağırdı.

"Kesmirem! Nece keseceksen, he?!"

"Bax bele!" - men ne olduğunu anlamadan qolumdan tutaraq özüne çekib dodaqlarıma yapışdı. Bir anlıq çaşqınlıqla elece qaldım. Dodaqlarım üzerindeki yumşaq istilik...Yox! Yox! O gece bir daha yaşanmayacaqdı! Elimi çiyinlerine qoyub onu özümden ayırmağa çalışınca dodaqlarımdakı tezyiqini daha da artırdı. Yumruqlarımı sinesine vurarken bir terefden de yanaqlarımdan aşağı doğru yaşlar süzülürdü. Zehrimara qalasan! Ayıra bilmirdim onu özümden!

Her iki bileyimden tutub qollarımı arxamda birleşdirdi. Her şey bitti sanarken o geriye çekildi. Bileklerimi buraxıb bir addım geriledi.

"Senden iyrenirem" - deye fısıldayıb celd elimin tersi ile dodaqlarımı sildim. İçimde demek istediyim o qeder söz olmasına baxmayaraq sanki hamısı boğazımda ilişib qalmışdı. Sanki içimde partlamağa hazır top var, ancaq heç cüre partlayıb qurtara bilmir. Onunda teneffüzü menden ferqsiz idi. Kesik-kesik...Bir neçe saniye anlamadığım baxışlarını üzüme dikdikden sonra heçne olmamış kimi arxasını dönüb getdi.

Bir müddet elece boş-boş arxasınca baxsam da sonda ayaqlarım boşaldı ve yere çökdüm. İçimi paramparça eden hıçqırıqlara özümü teslim edib göz yaşlarımın yanaqlarımı yandıraraq süzülmesine icaze verdim. Niye bunu etmişdi?! Bu adam ne isteyirdi menden?! İllerle qurduğum kiçik şeherimi gözüqapalı darmadağın etmiş, xarabalığa çevirmişdi. Sonda, yeniden özümde güc tapıb dağıntının ortasında kiçik daxma qurmuşdum. Bu adam ona da göz dikmişdi! Onu da elimden almaq isteyirdi! İçimdeki alovun sönmesi üçün son çare olaraq yumruqlarımı yere vurmağa başladım. Nifret edirdim

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 181 >>