bu işe ehtiyacım var. İşimden olmaq istemirem" - başını aşağı saldı - "Üzr isteyirem". Ahh! Zibile qalasan! Onu nece de qorxutmuşdu! Başımı ellerim arasına alıb etrafda dönmeye başladım. Bir yol tapmalı idim! Birinin heyatına qarşılıq özümkünü xilas ede bilmezdim!

"Nifret edirem sene, Ayaz!" - çöl qapısını tepiklemeye başladım - "Nifret! Nifret! Nifret!"

Meğlubiyyeti qebul etmiş, yataqda bir künce qısılıb elece uzanmışdım. Gözümdan axan bir-iki damla yaşın islatdığı yastığın kenarı yanağıma deydikce bedenimi ürperdirdi. Gözlerimi boş qaranlığa dikmiş, düşünürdüm...Aradabir boğazımdan qaçan qeribe mırıldanmalar yoldaşlıq edirdi ortalıqla dönen düşüncelerime.

Bu adama heç qalib gele bilmeyecekdimmi? Bezen o qeder incinmiş, o qeder zeif olur ki...O an bütün gücümü ona vermek isteyirem. Onu çaresiz görmek mene o qeder çetin, o qeder ağır gelir ki...Sanki sol terefimi soyurlar. Bezen ise qeddar, vicdandan payını almamış biri olur. Hemin veziyyetine de daya bilmirem. Mene etdiklerine dayana bilmirem! Sanki içime düşmüş yayla qışın ahengi kimidi. Ya bütün ruhumu dondurur, ya da bütün menliyimi yandırıb kül edir. İçimi qurudur...Men bu adamın ne yayından xeyir gördüm, ne de qışından. Artıq uzaqlaşmalı idik. Birimiz yarpaqtek solub payızı yaşayacaqdı, digerimiz yazın çiçeklenmesini. Biz artıq yayla qışı tüketmişdik. Bundan sonra ya payız var idi, ya da yaz...

Qapının cırıltılı sesine qarşı göz qapaqlarımı qapadım. Artıq hiss edirdim. Otaqdakı nefesimi kesen ikinci nefesi hiss edirdim. Görmesem bele otağa yayılan qoxusundan da anlamışdım onun olduğunu. Nefesi getdikce daha da yaxınlaşdı. Yanağımda hiss etdiyim soyuq barmağı bedenimi ürperderek çeneme doğru yol aldı. Sol terefimin ritmi pozulsa da özümü bacardığım qeder sakit tutmağa çalışırdım. Onun toxunuşuna qarşılıq vermek isteyen bedenime içden-içe lenet oxudum. Xeyanet edirdi mene! Sessiz keçen bir neçe saniyeden sonra çenemde elece duran barmaq geriye çekildi. Qeribe boşluq hiss etdim bir anlıq. Sonra

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 181 >>