seslenib bir elimle Ayazın qolundan tutdum. Her şey ele süretle keçirdi ki, gözlerim önünden artıq başım dönmeye başlayırdı.

"Ayaz! Öldüreceksen ikimizi de axmaq adam! Yavaşla!" - bütün qorxumla qışqırdım. Daha da süret aldıq. İlahi..! Gözlerimi berk-berk sıxdım.

Ayaz nese söyüş mırıldandı dodaqaltı.

"Suay, keç arxaya" - deye o da heyecanla seslenince celd gözlerimi açıb ona baxdım. Onun gözeri de qorxuyla parlayırdı.

"Ne...Ne baş verir, Ayaz?!"

"Bir defe de sual verme! Kemerini aç, keç arxaya!". Gözü gah yolda gah mende idi. Qorxudan üreyim ağzımda atırdı artıq. Bu süretle neyese çırpılsaq çilik-çilik olardıq. Bir an gözlerim ardarda eylece basdırdığı ayağına sataşdı. Yox! Yox!

"A...Ayaz onun işlemediyini deme!"

"Suay! Arxaya keç dedim sene!" - ele bir qışqırdı ki, dik atıldım. O da menim kimi kesik-kesik nefes alırdı. O da qorxurdu...Celd titreyen elimle kemeri açdım. Arxaya keçmezden evvel ona çevirdim üzümü. Ele bir baxdı ki, gözlerime sanki son defeymiş kimi...

"Seni sevirem" - deye fısıldadı gerginlikle. Bu sözler artıq pik nöqteydi. Hönkürtü vuraraq iki oturacağın arasından arxaya keçdim. Qorxu, heyecan hamısı üst-üste gelmişdi...

"Ağlama, sevgilim, söz verirem heçne olmayacaq sene". İçimi yandıran daha bir hönkürtü vurdum. Sevgilim...Bu veziyyetde bu sözler o qeder ağırdı ki...

"Ştt...Sakit ol. Sakitce kemerini tax indi". Bu sözleri deyerken bele sesinden qorxu hiss olunurdu. İkimizde ölüme gedirdik!

"Yalvarıram, Ayaz, bir şey ele! Çox qorxuram!"

"Qorxma, güven mene. Sene bir şey olmayacaq! Kemeri tax!". Titreyen elimle kemeri nece geldi taxdım. Ağlımla gelen şeyle daha bir hönkürtü vurdum.

"Ayaz...Ayaz, bes sen?! Axmaq adam, sene bir şey olsa yaşaya bilmerem men!" - bütün varlığımla qışqırdım. Ele bir süretdeydik ki...Allahım! Onu itire bilmezdim!

"Ayaz, susma yalvarıram!"

"Başını qoru!"

Tam ağzımı açacağım zaman beynimden ince sızıltı hiss etdim. Sarsıntı...Qarın boşluğumdakı

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 181 >>