süret...Heyecan...
Seni sevirem...
Bu tanış ses...Oturacağa tutunuram. Yalvarış dolu sesler...
"Suay, ayıl!"
Qışqırıqlar, şiddetli çırpılma sesi...Ağrı...Qorxunu hiss edirem.
Ağlama, sevgilim, söz verirem heçne olmayacaq sene
Bu ses...Ayaz...! Ayaz...!
Gözlerimi açdım. Nefes-nefese idim. Başımın üstünde bir neçe insan dayanmışdı. Celd telaşla gözlerimi onlar arasında gezdirdim.
"Ayaz?" - çaresizce onu sesledim. Yox idi...!
"Ayaz...Ayaz hanı?!". Gözlerimi tek-tek her birine dikdim.
"Suay, her şey yaxşıdı sakitleş". Celd sağımda dayanan Emire çevirdim gözlerimi.
"Emir, xatırlayıram! Ayaz...Ayazla gedirdik. Oda maşındaydı! Qeza oldu!". Nefesim daralırdı. Niye mene ele baxırlar?!
"Bilirem, Suay, bilirem" - yanımda eyleşdi - "Her şey yolundadı qorxma". Qorxmamaq?! Bu deqiqe qorxunu hüceyrelerime qeder hiss edirdim.
"Ayaz haradadı? Niye gelmir yanıma?! Yalvarıram de gelsin". Onu görmek isteyirdim. Nefes aldığını, gülümsediyini görmeyi...
"Suay, sakitleşmesen sene heçne demeyecem!" - sert sima aldı. Vecime bele deyildi. Ayazı isteyirdim men!
"Yalvarıram, de ki yaşayır. De ki nefes alır! Allah menim belamı versin! Men onu nece xatırlaya bilmerem axı?! Nece unuda bilerem?!". İçim yanırdı...O susduqca nefesimi çekirdiler sanki.
"Suay, mene bax" - üzümü qavradı - "Bax, Ayaz yaşayır. Eşidirsen meni? Ayaz yaşayır!". İlahi...! Gülümsedim.
"Yaşayır...Nefes alır...". Öz-özüme fısıldayaraq bir neçe defe tekrarladım. Yaşayır...!
"Bes...bes niye gelmir yanıma?
ayılmayıb hele?". Qorxu yeniden bedenimi ele aldı.
"Yox, ayılmayıb"
"Ne vaxt ayılar? Onda biz gedek yanına. Ayılanda ilk meni görsün" - qalxmaq isteyerken qolumdan tutub imkan vermedi.
"Suay, çox gözleye bilersen" - sesindeki sakitlik çaşdırmışdı meni.
"Eybiyox, gözleyerem men" - bir daha qalxmağa cehd gösterince yene tutdu meni.
"Suay, ele deyil" - üzüme baxmırdı.
"Necedi bes? Bu qeribe hereketlerini anlamıram! Ele bil sen beyin sarsıntısı keçirmisen! Men Ayazın yanına gedirem!

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 181 >>