var idi. Aldığım her nefesde sol terefde sızıldayan ağırlıq...
"Ona bir şey olarsa...Yalvarıram, bir defe görüm. Dayana bilmirem..."
Gözlerimi açdığımda otaq qaranlıq idi. Artıq adi hal almış sızıltı yene ele almışdı bedenimi. Yerimde dikelib gözlerimi zeif lampanın işıqlandırdığı otaqda gezdirdim. Emir hemin ağ xalatla divanda yatmışdı.
Başımı yavaşca qaldırdım. Boşalmış sistem torbasını görünce iyneni qolumdan çıxarıb yavaşca ayaqlarımı yataqdan endirdim. Gedecekdim...Sevdiyime öz ayaqlarımla özüm gedecekdim.
Bedenimdeki sızıltı meni dişlerimi bir-birine sıxmağa mecbur etdi. Zibile qalasan! Bu ağrı ne zaman sengiyecekdi?! Yatağa tutunaraq ayağa qalxıb yandakı xestexana ayaqqabılarını geyindim. Ağır addımlarla otaqdan çıxdım. Bir anlıq dehlizin işığı gözümü qamaşdırınca durdum ve yeniden özümü ele alıb addımlamağa başladım. Harada idi göresen?
Baxdığım bir neçe otaq boş çıxınca digerlerine üz tutdum. Onu tapana qeder el çekmeyecekdim! Yanında olduğumu bilmeli idi! Meni hiss edecekdi bilirem!
Dehlizde irelileyen zaman qarşımdakı şeffaf şüşe arxasında gördüyüm insanla ayaqlarım yere yapışdı. Her şey dondu. Dünyam başıma keçdi o an. Dodaqlarımdan qopan ani hıcqırığı basdırmaq üçün elimi ağzıma götürdüm. Bu odu...Nifret ederek ölümüne sevdiyim adam...Dünyama qışı getirib öz yayı ile bedenimi isiden adam...Qıc olmuş bedenimi herekete getirib bir addım daha atıb elimi aramızdakı yegane şey olan şüşeye qoydum. Geniş, başdan-başa ağ rengle örtülü otaqda nece de yad qalmışdı. Onun qaranlıq dünyasına bu qeder beyaz yaraşmır ki...Her çaresizliyimde, her qezebimde başımı basdırdığı sinesini indi saysız borularla ehatelenmişdi. Yatağın kenarında dayanmadan dönüb duran zolaqların işığı düşürdü sert simasına. Artıq o qara saçların evezine beyaz sarıq var idi.
"Sevgilim...Bura senin yerin deyil..." - titrek nefes aldım - "Sene bir şey deyim? Bura heç yaraşmırsan. Bu qeder beyazlıq sene göre deyil ki".
Hıcqırınca sözlerim boğazımda düyünlenib qaldı. Onu bele aciz

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 181 >>