buna layiq olacaq bir şey etmemişem sene". Bu ne danışırdı bele?! Allahım, her şeyi eyni vaxtda niye gönderirsen üstüme? Derin nefes çekdim içime.

"Ah, o gece sırf Ayaza inad bütün işçilerin içinde sevirem deye qışqıran men idim. Meni dost kimi gören birinin qürurunu ezib keçen de men idim! Ele?!" - sona doğru eseblerime hakim olmadan sesimi qaldırmışdım. Yene başını iki yana sallamağa başladı.

"O sözler Ayaza inad deyildi. O sözler gerçek idi". Hele de özünü qoruyurdu!

"Bunun bir menası yoxdu"

"Menim hisslerimin bir menası yoxdu?" - eli ile özünü işare etdi. Üzündeki ifade inciklik doluydu.

"Meni o qeder insanın içinde yerin dibine salarken qışqıraraq ifade etdiyin hisslerin ele oradaca itirdi bütün menasını!"
"Meni hiss etdiklerime göre qınayırsan"

"Yanılırsan. Seni hiss etdiklerine göre qınamıram, hiss etdiklerini ifade terzine göre qınayıram. En azından biz dost idik. Mene sakit bir zamanda deseydin duyğularını belke de bu vaziyyetde olmazdıq"

"Bele etme. Sen bu deyilsen, Suay. Sen birinin duyğularını heçe sayacaq qeder duyğusuz deyilsen". İnkar edercesine başını sallayırdı. Meni menden yaxşı tanıdığını düşünürdü?!

"Yaxşı günahım var. Qebul edirem.
Ancaq danışıb düzeltmek isteyirem her şeyi". İsrarı meni çileden çıxarırdı artıq.

"Senan, çıx xahiş edirem". İki addımda tam masanın qarşısında dayandı.

"Mene qarşı olan bu davranışını anlamıram. Sene men tecavüz etmemişem!"

Qulaqlarımda eks-seda veren son sözleri beynimi dondurdu. Sol terefimi sıyırdılar sanki. Bu ne demek idi?! Özümü sakit tutmağa çalaraq ayağa qalxdım.

"Ne dedin sen?". Yanlış eşitmiş olmaq isteyirdim...!

"Men...Ele demek istemirdim". Mene doğru addım atınca elimi qaldırdım. Beynimin içindeki uğultular getdikce artırdı.

"Suay, bağışla. Birden oldu seni incitmek istemirdim". Başımı qaldırıb peşmanlıq dolu qehveyi gözlerine baxdım. Bir söz deye bilmedim. Onu acılamağa haqqım yox idi. Masa üzerindeki çantamı alıb qapıya doğru irelilemeye

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 181 >>