da hiss edirdim. Cavabımı bilse de her gün bu mövzunu açırdı.
"Yaxşı, bir şeye ehtiyacın olsa zeng et. Xedice tek qalmasın gedim men". Yanımdan ayrılınca gözlerimi ona çevirib arxasınca baxdım bir müddet. O da zeiflemişdi. Bir terefden menim üçün fikir çekirdi, diger terefden Xedicenin bu aralar artan sancılarını...Körpenin gelmeyine artıq az qalmışdı. Belke ondan sonra birimizin üzü gülerdi bu heyatta.
Qolumu qaldırıb saata baxdım. Vaxt idi artıq...Şüşe arxasındakı adamıma baxıb dehlizin diger ucundakı masaya doğru ireliledim.
Budur, artıq hazır idim. Eynimde mavi xestexana geyimi, ellerimde elcek, ayaqlarımda beyaz deşikli xestexana ayaqqabılarım sevdiyim adamla qovuşmağa hazır idim. Siyirme qapını kenara iteleyib içeri daxil oldum. Ah, bu tanış melodiya...Sevdiyim adamın nefes aldığını bildiren saniyede bir vuran cingiltili ses...İlk girişim olmasa da her defe bu hissi yaşayırdım. Qeribe heyecan...Sanki üzerime en sevdiyim donu geyinib makiyaj etmiş, deniz kenarında ona doğru addımlayırdım. O ise üzerinde her zamankı qara kostyumu ve üzündeki geniş gülümseme ile meni gözleyirdi. Arada bir ise küleyin dağıtdığı qara saçlarını geriye atır, ancaq her defesinde dağıldığı üçün dodaqaltı söyüş mırıldanırdı.
Beynimdeki bütün bu düşüncelerin üzümde yaratdığı gülüşle ona yaxınlaşdım. Ancaq bu çox çekmedi. Solmuş simasını görünce qurduğum bütün xeyallar ele hemin an başıma keçdi. Bizim gerçeyimiz bu idi. Sessiz adam ve baş ucundakı sessiz qadın. Nefes alıb, ancaq yaşamayan iki insan...Sanki heyat üz döndermişdi bizden.
Elinden tutdum. Her girişimde meni hiss edib elimi sıxar deye ümid edirdim bezmeden, el çekmeden. Bu gün de hemin günlerden biri idi.
"Sevgilim, yene men geldim, bax. Sene söz vermişdim axı heç bir görüşümüzü qaçırmayacam" - titrek sesim otağın sessizliyine yaraşmadı bele. Ağzındakı buğlanan nefes maskası yegane hereketlilik idi ikimiz arasında. Elimi qaldırıb uzanmış saqqalına toxundurdum yavaşca tek-tek bütün barmaqlarımı. Bedenimi ürperden bu

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 181 >>