eyilib elinden öpdüm.
"Seni sevirem. Seni her şeyden çox sevirem" - elini qaldırıb üreyimin üstüne qoydum - "Bura atdıqca da hemişe sevecem". Elini heminki yere qoyub ayağa qalxdım. İstemesem de getme vaxtı idi. Çox qalmağım ona zerer vere bilerdi. Onu qoyub getmeye heç öyreşe bilmemişdim ki. Bu otaqdan her çıxdığımda sanki ona bir şey olacaqmış kimi hiss edirdim. Özümü ele alıb alnından öpdüm.
"Darıxma sen. Yene hemişeki vaxtda gelecem". Gözlerimi üzerinde gezdirib arxamı döndüm. Her addımımda boğazımdakı düyün daha da artırdı. Canımı arxada qoyub, bedenimi çıxarırdım bu otaqdan.
Elimi qapıya atıb desteyi aşağı çekdiyim an eşitdiyim mırıltıyla heyat durdu. Donan bedenimin eksine üreyim ağzımdan çıxacaq kimi hiss edirdim. Bir daha hemin ses...İlahi, bu unutduğum hemin ses idi...Donmuş bedenimi herekete getirib yavaşca arxaya döndüm. Allahım, o qara gözler açılmış mene baxırdı. Bir an elece qaldım.
"M..Men de seni sevirem, sevgilim"
İlahi! Bu buğuq ses...! Hönkürtü vuraraq yanına qaçdım. Oyanmışdı...! Bu anın yuxu olmadığını anlamaq üçün elimi bütün bedeninde gezdirib sonda üzünü qavradım.
"Sen...Sen gerçeksen?!". Dodaqları yana doğru qıvrılmış veziyyetde gözlerini astaca yumub açdı. Reaksiya verdi...! İlahi, bir daha içimi parçalayan hönkürtü vurub başımı sinesine dayadım. Bütün sözler boğazımda düyünlenib qalmışdı. Tuta bilmirdim özümü. Saçlarımda hiss etdiyim toxunuşun ardınca fısıltılı sesi doldu qulaqlarıma.
"Ağlama". Bir daha hönkürtü vurdum. Danışırdı...! Günlerle unutdum deye özümü vurduğum yer qalmayan ses gerçek idi indi. Qollarımla bir sarmaşıq kimi onu sarmış, heç buraxmaq istemirdim.
"Qırmızı...". Yox! Yox! Ölmüşdüm men! Bunlar gerçek ola bilmezdi! Başımı qaldırıb hesretinde olduğum qaralara baxdım.
"Bu yuxu deyil, he? Bu deqiqe gözlerime baxırsan". Başını salladı.
"Gözlerine baxıram" - deye fısıldayaraq tesdiqledi.
"Mene qayıtdın...! Buraxmadın meni!" - qollarımla berk-berk sardım onu. Gözlerimi bir an olsun ayırmırdım gözlerinden.

<< 1 ... 57 58 [59] 60 61 ... 181 >>