Bir daha qapanmasından o qeder qorxurdum ki.
"S..Sen-"
"Men yaxşıyam! Çox yaxşıyam!". Başını geriye atıb narahatlıq dolu ses çıxardı. Bilirdim bu hissi. Canı ağrıyırdı.
Gözlerimi sildim - "Hekimi çağırım men" - qalxacağım zaman sözleri kilitledi meni olduğum yere.
"Getme. Menim dermanım sensen". İçimden qanadlanıb uçacaqmış kimi atan qelbim onu qucaqlamağa vadar etdi meni. Başımı sinesine dayayıb bir neçe saniye elece qaldıqdan sonra yerimde dikelib gözlerinin derinliyine daldım.
"Ayaz, seni öpmek isteyirem". Bir an gözlerini qırpışdırdı. Sonra biclikle dodaqları yana doğru qıvrıldı. Ah, menim adamım geri qayıtmışdı!
"Öp, onda" - deyince celd üzündeki nefes maskasını aşağı çekib dodaqlarına yapışdım. İnana bilmirdim! Heftelerle bir millim bele terpenmeyen adam mene qarşılıq verirdi. Özümden asılı deyildi. Daha da sert öpmek isteyirdim. Susamışdım onunla olan her şeye. Dünyamız durmuşdu. Sadece ikimiz var idik. O ve men! Heftelerdi xeyalını qurduğum anı yaşayırdım. İndi anlayırdım daha bizi bir-birimizden heçne ayıra bilmezdi. En böyük imtahanımızı vermişdik biz!
Nefesimiz daralınca geriye çekildim. Qaşlarını çatdığını görünce gülümsedim.
"Bu günlük bu qeder besdi". Üzünü elimle qavrayıb uzanmış saqqalının ovuc içimi qaşındırmasına icaze verdim. Deyeceklerim var idi. Erteleye bilmezdim daha.
"Senin qaranlığını sevirem men. Sen yanımda olduqca boğulmaram heç vaxt". Heyranı olduğum gözlerle verdiyi sualı anlamışdım.
"He, eşitdim o gece her şeyi. Bağışla onda deye bilmedim. Ancaq indi deyirem. Seni sevirem! Çox sevirem!". Gülümsedi ancaq ağrı hiss etmiş olacaq ki, ardınca üzünü turşutdu. Elini qaldırıb bütün ağrı acısını çekmek üçüb dodaqlarıma götürüb uzun-uzun öpdüm. Hemin an üz ifadesi dondu. Çaşqınlıq qarışıq telaşlı baxışlarla bir mene bir ellerim arasındakı eline baxırdı.
"Ayaz, ne oldu?" - telaşla dillendim.
"Hekimi çağır" - deye fısıldadı titrek sesle. Qorxu oturdu içime.
"Ağrın var? Ne olub, Ayaz?!". Ne oldu ki, indi?! Deli

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 181 >>