olacaqdım!
"Hekimi çağır dedim sene!" - bu defe sesini qaldırınca celd ayağa qalxdım. Lakin gördüyüm şeyle bir millim bele terpenmeden ayaqlarım yere yapışdı. Buraxdığım eli et kimi yatağın üzerine düşdü. Çaşqınlıqla gözlerimi Ayazın ürkek gözlerine dikdim.
"Hekimi çağır" - deye zorluqla fısıldadı.
Her şeye hazırlıqlı olun. Ağır beyin travması alıb. Oyandığında bezi duyğu orqanlarını itire biler. Görme, eşitme ve ya iflic...
Hekimin beynimde eks-seda veren iki ay evvel dediyi sözler bir ox kimi girdi sol terefime. İflic...!
Yaşadıqlarım qorxu filminin real heyata eks olunmuş variantı idi sanki. Tam her şey yoluna girdi deye rahatlamaq isterken, arxadan birinin çıxıb üreyini ağzına getirdiyi meqamlarla dolu anlar...Artıq xestexanadan çıxdığımız bir hefte olmuşdu. Evvelkine nisbeten Ayaz daha yaxşı idi. Sol ayağında ara-ara keyimelerden savayı bir narahatçılıq yox idi. Düzü, hekim gezmeyi heleki ona qadağan etmişdi. Aldığı beyin travmasına göre tez-tez başı döndüyünden yıxılıb bir yerini eze bilerdi. Ancaq hekimi dinleyem kim. Ayazdı bu! Başındakı sarıq dünen açılmışdı. Sol qolunu ise helede hiss etmirdi. Yenede ümidli idim. Her gün fizioterapiyaya birlikde gedirdik. Sonda bir netice alacağımızı bilirdim.
Xestexanadan çıxdığımızda Arif bey ne qeder Ayazı öz yanına aparmaq istese de Ayaz istememişdi. Tutmuşdu bir kere ters terefi. Öz evim ki, öz evim!
İndi ise Ayazla Erşad qonaq otağında qızğın söhbetdi idiler. Men de onları yalnız buraxıb Zöhreye kömek üçün metbexe gelmişdim. O yemek hazırlayır, men ise çay demleyirdim.
"Suay xanım, eziyyet çekmeyin men hell ederem her şeyi". Bir terefden soğan doğrayır, diger terefden mene engel olmağa çalışırdı.
"Xanım söhbetini hell etdiyimizi düşünürdüm" - qaşımın birini eyhamla havaya qaldırdım. Pert olmuş terzde dodaqlarını bir-birine sıxdı.
"Dilim öyreşib. Üzr isteyirem, Suay xa- Suay!" - ikimizde rahatlıqla nefesimizi buraxdıq. Axır ki alınmışdı!
"Men çayları aparım" - deyib sinini elime aldım. Metbexden

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 181 >>