iflic veziyyete düşüb. Sol qolunu temamile, sol ayağını ise qismen hiss etmir. Ancaq ümidinizi itirmeyin. Bu günden müaliceye başlayacağıq. Fizioterapiyanı da axsatmasanız tez bir zamanda düzeleceyini ümid edirik
O an sanki dünya bir daha başıma keçmişdi. Eşitdiklerimi hezm etmek çox ağır idi. Ancaq yenede elden gelen bir şey var idi. Hekim ümidli danışmışdı. Tutunacaq kiçik çöp qırığı bele mene kifayet idi. Ancaq Ayaz...O ele düşünmürdü. Hemin andan sonra her gün biraz daha atdı meni özünden uzağa. Men geri döndükce daha da var gücü ile tulladı meni arxaya...
Erşad metbexe girib göz işaresi ile Zöhreye çıxmağını bildirdi. Sonra qarşımdakı stulu çekib eyleşdi.
"Yene içden-içe yeme özünü. Niye bele davrandığını bilirsen. İstemir kiminse ona yazığı gelsin" - qoluma toxundu - "Onun nece biri olduğunu bilirsen. Bu veziyyet ona çox ağır gelir. Qüruruna sığışdıra bilmir. Onu bele olduğu üçün bağışladığını düşünür". Derin nefes alıb saçlarımı geriye atdım.
"Bilirem, her şeyi bilirem, ancaq özümden asılı olan bir şey deyil ki bu. Men de yorulmuşam artıq, başa düş. Bütün her şey yoluna girdi deye sevinmek isterken teze bir şey çıxır". Elini çiynime qoydu.
"Sen güclü qızsan. Biraz daha sebr" - ayağa qalxdı - "Qalx, gedek. Görek bu Ayaz bizsiz neyleyecek"
Başımı sallayıb ayağa qalxdım. Erşadın arxasınca metbexden çıxıb qonaq otağına keçdim.
"Biz gedirik" - dedi Erşad Ayaza seslenerek. Ayaz divanda dikelib bize teref çevirdi baxışlarını. Sol qolu boynundan asılmış, sol ayağını ise divana uzatmışdı. Onu bele qoyub getmeye üreyim dözmürdü. Ancaq Sender burada qaldığı üçün içim biraz daha rahat idi. Hem Zöhre de burada idi.
"Yavaş sür, Suayı eve qoyanda mene zeng et". Men burada yoxmuşam kimi Erşadla danışması deli edirdi meni.
"Men özüm zeng ederem" - deyince sonda baxışlarını mene çevire bilmişdi. Sevgi dolu yox, boş baxırdı. Bomboş...! Bir neçe saniye sessiz baxışmamızdan sonra Erşad araya girdi.
"Gedek" - deyib qapıya yönelince onun eksine men Ayaza doğru

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 181 >>