ciddi idi. Ayazı heç sevmeyecekdi.
"Yaxşıyam" - deye fısıldadım.
Bir qaşı havalandı - "Men niye ele görmürem?". Bezginlikle gözlerimi süzdüm.
"Ne demeye çalışırsan?"
Geriye söykendi - "Ayazla danışmamısan". Bu bir sual deyildi. Mene xeberdarlıq edirdi.
"Danışacaq bir şey yoxdu"
"Besdi, Suay" - masa üzerinden mene doğru eyildi - "İtirme qorxusu yaşadığın üçün bütün olanları yox sayırsan. Bu meseleni danışıb hell etmedikcede hemişe bele durğun olassan!". Zibile qalasan! İndi niye üzerime gelirdi ki?!
"Bes ne edim, he?! İki ay ne çekdiyimi özün gördün!" - başımı iki yana salladım - "Bir daha onu itirmeyi göze ala bilmerem". Ayağa qalxıb qarşımdakı stulda eyleşdi.
"Onunla danış" - dayandı - "Eger bunu aranızda hell etmesez indi yox saydıqların her fürsette aranızdakı en böyük problem olacaq". Nefesimi buraxıb iki elimle üzümü ovuşdurdum. Lenete gelesen! Bütün bunları bilirdim! Ancaq vaxtı deyildi. Meni özünden uzaqlaşdırmağa çalışan adamla oturub ne danışa bilerdim ki?!
"Bu deqiqe Ayazın sağlamlığından vacib heçne yoxdu". En azından onun sağalmağını gözlemeli idim.
Qaşlarını çatdı - "Yeni özünü yox sayırsan"
"Emir!" - dedim qezeble - "Bilerek üstüme gelirsen?!". Başını gerginlikle salladı.
"İstediyim sene düzgün olanı seçmeye kömek etmekdi"
"Çox sağol" - minnetle gülümsedim - "Senin haqqını heç zaman ödeye bilmerem. Ancaq bu işe qarışma" -deyince başını salladı. Bir an araya sükut çökünce celd söze atıldım.
"Xedice necedi? Körpe çox decellik edir?" - dodaqlarına heyranlıq dolu gülümseme qondu.
"Axır vaxtlar yaman tepikleyib Xediceni incidir. Deyesen, idmançı olacaq" - dedi böyük kefle. Gözlerinin içi parlayırdı.
"Onu görmek üçün sebirsizlenirsen"
"Özüde nece. Çox az qalıb" - uşaq kimi gülümsedi - "Onun balaca ellerini öpmek isteyirem". Danışdıqca eriyirdi sanki. İlahi, bu nece bir hissdi bele? Hele görmediyi birini bu qeder sevmek. Özüde çox balaca birini.
Telefonum titreyince gelen mesajı oxudum.
Ayaz çıxdı. Seni gözleyirik

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 181 >>