mene dönük, köyneyini çıxarmağa çalışırdı. Bir neçe saniye elece dayandım. Ona yaxınlaşıb yaxınlaşmamaqda tereddütlü idim. Eziyyet çekirdi. Heç cüre çıxara bilmirdi. Sonda, bu menzereye dayana bilmeyib ona yaxınlaşdım. Köyneyinin eteyinden tutub azca yuxarı qaldırdım. Çaşqınlıqla üzüme baxsa da bir söz demeyib evvelce sağ qolunu sonra başını çıxardı. Sonda ise asta hereketle sol qolundan çekib çıxardım köyneyi. İndi, o yarıçılpaq qarşımda dayanmışdı. Sadece gözlerine baxırdım bir ümid bir söz deyer deye. Susurdu...Üzündeki ifadeden heçne anlamırdım.
Bir söz demeden yanımdan keçib şkafa yaxınlaşdı. Elece qaldım hemin yerde. Neye göre geldiyimi bele unutmuşdum. Arxama döndüm. Çekecekden mayka çıxardı. Yox sayırdı meni. Ele o an beynime ağır zerbe yemiş kimi oldum. Özümü unutmuşdum men. Ne zaman bu qeder suqun, bu qeder sebrli biri olmuşdum?
"İndide meni yox sayırsan? He?" - elindeki maykanı alıb otağın bir küncüne tulladım - "Görünmezlik oyunu oynayırıq, Ayaz?!". Bir mene bir maykanı atdığım yere baxdı.
"Özüne gel" - dedi meni deli eden sakitlikle. İstehzayla gülümsedim.
"Bilirsen ne var? Ele bu deqiqe özüme geldim men. Meger iki heftedi men, men deyilemmişem. Her şey yenidi dedim. Düzelecek, sebr et, Suay, dedim. Ancaq her bunları dediyimde sen daha da ağını çıxartdın. Sene göre özümü unutdum men, Ayaz!" - işare barmağını ona doğru salladım - "Artıq sen de özüne gelsen yaxşı olar"
Bir müddet elece qırpışdırdı gözlerini sonra arxasını döndü.
"Get sakitleş" - dedi duyğusuzca. Allahım, başımdan aşağı qaynar su tökdüler sanki. Derinden nefes alıb göz bebeklerimde yığılan yaşları geri itelemeye çalışdım.
"Yaxşı" - udqundum - "Gedecem, ancaq...birdefelik" - göz bebekleri irileşdi. Telaşlandığını hiss edirdim.
"İndi bir daha get de. İstemirem seni, çıx heyatımdan de. De, Ayaz! Ne susursan?!" - üzüne doğru qışqırdım. Qerarlı idim! Bu son idi artıq. Daha özümü bu qeder alçaltmayacaqdı
m!
Cavab vermek evezine gözlerini ovuşdurdu baş ve işare barmaqları

<< 1 ... 68 69 [70] 71 72 ... 181 >>