qaldırdım.

"O gece olanları daha neçe nefere demisen?". Göz bebeklerinin irileşmesine anbaan şahid oldum. Qolumdan tutub çekince sinesine deydim.

"Sen ne danışdığını bilirsen?!"

"Burax!" - qolumu çekib geriye getdim.

"Evvelce o" - elimle qapıda bizi izleyen Erşadı gösterdim - "Sonra..." - saçımı geriye atdım. Gözlerini qıymış, gerisini gözler kimi baxırdı üzüme.

"Daha kim bilir?! Daha kime demisen?!". Sesimin yüksek çıxmasına engel ola bilmedim. Özünü anlamamazlığa vurmağı meni deli edirdi!

"Çıx, seninle sonra danışacıq". Evvelce mene dediyini sansam da ürkütücü baxışlarını dikdiyi yöne çevirdim gözlerimi. Erşad bir söz demeden başını sallayıb otağı terk etdi.

"Sende otur burada adam kimi danışaq". Ah, danışığa bax! Bu veziyyetde bele mene emr vermeyi bacarır!

"Qırmızı, üzüme ele baxma. Otur, meni deli etme!". Deli olmaqmış! Sanki çox vecimeydi! Kresloda eyleşince men de uzatmayaraq onun qarşısında eyleşdim. Ne qeder tez bitse, o qeder yaxşı idi.

"Niye bunu etdin, Ayaz? Eline ne keçdi?"

"Anlamıram, Suay! Ne etmişem?!"

"O geceni...Tecavüzü..." - üzümü ellerim arasına aldım. Utanacaq insan men olmamalı idim. Yenede bu deqiqe yerin dibine girmek isteyirdim.

"Qırmızı" - şefqet dolu sesi içimi ürpertdi. Elimin üzerine toxunan ellerle celd başımı qaldırıb geriye getdim. Mene toxunmasına dayana bilmirdim.

"Niye, Ayaz. O geceni başqalarına demekle eline ne keçdi?"

"Sen ne dediyini bilirsen?!" - çenemden tutub üzümüzü eynileşdirdi - "Gözlerime bax! Diqqetle bax, Suay! Sence men bunu ederem?!"

"Niye de yox. Ondan daha beterlerini etmemisen?". Çenemi buraxıb gözlerini qırpışdırdı elece. Bayaqkı sert siması yavaş-yavaş yox olurdu.

"Men heç kime heçne dememişem" - gözlerimin içine baxaraq sözleri tek-tek vurğulayıb ayağa qalxdı. Ortalıqda biraz fırlandıqdan sonra mene teref döndü

"Hem kim bilir? Kimden ne eşitmisen?"

"O bilir. Erşad...". Senan bilir!

Dodağının altında söyüş mırıldandandı sonra

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 181 >>