ile.
"Ne oldu? Bayaq deyirdin indi ne oldu?!"
"Sus" - deye fısıldadı.
Başımı iki yana salladım - "Yox, Ayaz, artıq yox. İki heftedi susuram kifayetdi. Daha alçalmayacam senin qarşında". Demek istediyim o qeder şey var idi ki. Aylardı yığdıqlarım dolaşmışdı ses tellerime. Doğru kelimeleri seçmeli idim.
Üzünü qavradım - "Mene bax! Üzüme! Seni bu xesteliyin üçün bağışladığımı düşünürsen? Sene yazığım geldi ve bunun üçün yanındayam? Ona göre ayrılmıram yanından? Qüruruna ağır gelir?!"
Elimi iteledi - "Sus!" - dedi sıxdığı dişlerinin arasından. Saçını hirsle geriye darayıb dönmeye başladı ortalıqda.
Başımı salladım - "He, tam olaraq bele düşünürsen". Lenete gelesen! Men onun yanında olmaq üçün çabalarken o meni görende neler hiss edirmiş!
"Seni sevdiyim üçün yanında deyilem" - dayanıb iri-iri açılmış gözlerle mene baxdı - "Senin yanındayam çünki, artıq senin sevgine inanıram. Qezadan evvel mene atdığın son baxışı unutmadım. Bax, onda inandım senin sevgine. Bax, onda bağışladım seni!" - sona doğru sesim yükselmişdi. O baxışlarındakı buzlar eriyirdi yavaş-yavaş.
"En çetinini sen yaşayırsan ele bilirsen? Bes, men? Menim ne yaşadığımdan xeberin var senin?! Heç bir defe menim yerime qoydun özünü? Bu qız ne veziyyetdedi deye düşündün, Ayaz?!" - çenem titreyince susdum. Yanağımdan süzülen yaşları silmeye ceht bele göstermirdim. Dodaqlarımdan qaçan ince qıcqırıq pozdu aramızdakı sessizliyi.
Mene doğru bir addım atdı - "Ağlama" - dedi merhemet dolu sesle. Geriye getdim. İndi qarşımdakı peşmanlıq dolu gözler vecime bele deyildi. Yığdığım her şeyi deyecekdim bu gün.
Divarın dibine çöküb qollarımı qarnıma sıxdığım ayaqlarıma sardım. Üzerimdeki çaşqınlıq dolu nezerlerini hiss edirdim.
"Nenemden başqa heç kimim yox idi. Evvelce anam atıb getdi. Üç ya iki yaşım olardı. Niyesini bilmirem. Bilmekde istememişem heç zaman. Körpe birinin ne günahı ola biler ki? Üzünü xatırlamıram. Meselen, ona benzeyirem ya yox? Bu sual hemişe maraqlı olub mene. Artıq deyil...Heç adını

<< 1 ... 69 70 [71] 72 73 ... 181 >>